Maandag 29 oktober.
S morgens maken we ons weer klaar om naar het project te gaan. We gaan weer verder met de keuken bouwen voor een gezin in de communitie. We kwamen daar aan en ze waren al bezig. Ze betrokken ons niet echt bij de dingen due ze deden. Dus dit is weer typisch iets van hier. Uiteindelijk zelf dus maar gevraagd of we wat konden doen voor ze. Toen hebben we geholpen met bamboe takken vast maken. We deden 1 tak aan de binnenkant en 1 aan de buitenkant. Dit moesten we dan met een speciale techniek met touw vast maken. Als dit klaar is kan hier modder tussen zodat je een muur krijgt.

Smiddags hadden ik en nog een meisje geen zin om weer naar de keuken te gaan. We besloten naar de school te gaan. Toen we op de school waren vroegen we aan de directeur of we kinderen mochtend helpen met het lezen van Engels. De directeur vind dit een goed idee en haalt kinderen op die we kunnen helpen. Als de kinderen binnen komen lopen zie ik dat het kinderen zijn die ik al eerder heb geholpen. We zoeken een verhaal uit die we gaan lezen. We laten de kinderen om en om een paar zinnen lezen. Het verbaasd ons weer dat de kinderen niet goed kunnen lezen en totaal niet begrijpen wat ze lezen. Ook als we ze dingen uitleggen snappen ze er nog niks van. We gingen ze uitleggen wat het verschil is tussen regen en hagel. Als we vroegen doet regen pijn op je hoofd zeiden ze ja. Terwijl hagel op je hoofd dus pijn doet. En als we ze vroegen hoeveel kleuren heeft de regenboog zeiden ze 5. Terwijl het letterlijk in de tekst stond waar ze het uit konden halen. Na een half uur zeiden we dat ze weer terug konden naar de klas. We willen de kinderen wel helpen maar ze nietzolang uit de klae halen omdat ze daar ook dingen leren. Daarna gingen we nog even langs het huis waar de anderen bezig waren met de keuken. Ze waren in de modder aan het stampen om de muren van te maken.

Savonds hebben we nog weer gezellig met de kinderen gespeeld buiten. Dit was weer erg gezellig. Daarna maken we ons weer klaar om naar bed te gaan. Nog steeds heb ik helaas nog steeds veel last van mijn zonneallergie..
Hopelijk word hetmorgenwat beter!

Dinsdag 30 oktober.
Smorgens word ik wakker en feliciteer ik eerst mijn moeder omdat zevandaagjarig is. Toch wel raar om haar via de app te moeten feliciteren en dat je aan de andere kant van de wereld zit. Na ons te hebben klaar gemaakt worden we opgehaald met 2 boda's. We stappen op en rijden een heel stuk met de boda. Toch wel een heel stuk met 4 mensen op 1 boda haha. We komen vervolgens aan bij een health center. Hier krijgen we eerst een rondleiding door het center. We zien kamers waar vrouwen kunnen liggen met een baby's. Daarna word er gevraagd of we mogen kijken bij een vrouw die net bevallen was. Ze vond het prima en wij konden naar binnen komen. Ze had haar kleine baby naast haar liggen en een kraamverzorgster stond naast haar. De moeder lag nog aan het infuus en het kindje was 14 uur oud. Erg mooi om dat een keer te zien in een ziekenhuis in Oeganda. Daarna gingen we naar buiten en keken we hoe kleine baby's werden gewogen. Daarna mochten we zelf helpen. Dit vond ik erg leuk om te doen. Het verschil in baby's was groot, de ene was een paar weken oud en de ander was al rond 1 jaar. Het werd ineens heel druk bij hen center. Laura en Jolande gingen met Francis mee de registers doen van de baby's, terwijl ik met Claire en Eline bleef wegen. Na dat de baby's gewogen waren gingen ze naar Francis toe. Eerst was dit binnen maar het werdzodruk dat alles naar buiten werd verplaatst. Op een gegeven moment waren er ongeveer 40 moeders dus ook 40 baby's. Alle baby's waren stil, geen enkele baby moest huilen. Het is hier ook heel normaal om dan je baby borstvoeding te geven. Wij in Nederland zouden even weg lopen en het ergens anders doen. Maar hier doer iedereen het in het openbaar. Zelfs kinderen die mee gingen die al ouder waren dronken uit de borst. Waarschijnlijk omdat dit natuurlijk geen geld kost en ze wel eten krijgen. Na een paar uur gaan we weer naar ons huisje terug. Als we net bezig zijn met onze kleren wassen komt Frank van Doinggoood langs. Hij heeft Maaike mee gebracht. Zij komt 4 weken vrijwilligerswerk bij ons project doen. Dus nu zijn we voor 2 dagen met 6 personen in het huisje. Daarna hebben we een tijd een gesprek met Frank over hoe het gaat. We zittenzoeen tijd te praten, heel gezellig!

Smiddags gaan we weer naar de Womens club om onze Mandjes op te halen. Een paar meiden hebben Mandjes laten maken. Als we daar aankomen zijn onze mandjes er nog niet. We vragen aan Dickson die met ons mee was waar ze zijn. Hij vraagt het en hij zegt dat ze er aan komen. Uiteindelijk kwamen mijn mandjes er aan maar die van Laura waren er nog niet. Daar zou weer een andere vrouw voor komen. Uiteindelijk kwam ze er aan lopen en kwam ze bij ons zitten. Ze pakte het mandje maar deze was nog niet klaar.. Deze ging ze rustig even afmaken. Af en toe stopte ze en ging ze praten. Wij dachten ja schiet op we hebben nog meer te doen. Na een uur hebben we dan eindelijk de mandjes en betalen we alles. Daarna worden we afgezet bij de school omdat we daar een speech zouden gaan geven. Toen we aankwamen waren ze al begonnen. We wenste ze succes met hun exames en in de toemomst.

Woensdag 31 oktober.
S morgens toen we uit bed kwamen regende het. Het regende toen we aan het ontbijt zaten heel hard dus we gingen een spel doen. Als het regent word er niet gewerkt dus we wisten dar we nog wel even konden wachten. Na dat de regen voorbij was hoorden we dat we naar de keuken zouden gaan. Wij dacht hoe kunnen we nou verder gaan met de keuken terwijk het overal zeiknat is. Maar goed we zien het wel. Dus wij liepen op eigen risico richting het huis. Want we gleden steeds bijna uit over de modder. Toen we uiteindelijk zonder te vallen aankamen gingen we verder met de muren. Ik en Laura wilde wel in de modder stampen. De rest ging helpen met de muren bouwen. Toen we klaar waren ging de rest alvast terug naar het huis en wij gingen nog even onze voeten afspoelen. Toen onze voeten droog waren en we onze schoenen weer aan hadden wilden wij ook naar huis lopen. Francis vroeg nog aan ons of we even wilden helpen met het laatste stukje van de muur afmaken. Maar ik wilde dit echt niet. Elke dag word mijn Zonne allergie erger, envandaagwas het heel erg. Het deed heel veel pijn en jeukte heel erg. Hoe langer ik in de brandende zon stond hoe erger het werd. Dus ik wilde wel graag naar huis toe, dit was prima.

S middags gingen we naar de school toe, daar gingen we even bonen sorteren. Daarna konden we komen voor het afscheidsfeestje voor Claire.
De kinderen gingen weer dansen en zingen, weer heerlijk om te zien. Daarna mochten we mee dansen met iedereen, dit was ook weer heel erg leuk en bijzonder!

Na het afscheidsfeestje gingen we langs het voetbalveld omdat er een wedstrijd zou zijn van Dickson en Edris. Hier wilden we wel even kijken om te zien hoe voetbal wedstrijden hier gespeeld worden. Na een half uur wachten kwam eindelijk de tegenpartij opdagen en begon de wedstrijd. Op een gegeven moment liepen er 2 koeien over het wedstrijd veld. Iedereen speelde gewoon door en niemand stoorde zich hieraan, dat was wel grappig om te zien. Daar liep ik naar huis want ik had het wel weer gezien. Toen ik thuis aankwam zag ik onze buurtjongentjes in onze vuilnisvelt zitten. Wij hebben een kuil achter in de tuin waar al ons afval in word gegooit. De kinderen spelen er in alsof ze in een zandbak zitten. Ze maken alle zakjes open die ze open kunnen maken opzoek naar eten. 1 jongentje zie ik vervolgens met een scheermesje zijn haar aan het scheren. Van schrik zeg ik dat dit geen goed idee is. Hij zegt heel wijs ja wel hoor dan hoef ik niet naar de kapper. Een andere jongen zie ik met mijn oude tandenborstel in zijn handen staan. Deze had ik net vanmorgen weggegooid. Het scheermesje en de tandenborstel hebben ze vervolgens mee genomen. Geen idee wat ze er mee wilden doen, want de kinderen kennen deze materialen hier niet. S avonds gaan we weer naar de pub om daar het afscheidsfeestje van Claire te doen. Het is gezellig en iedereen is aanwezig. En er is een klein taartje geregeld voor haar. Het was weer een hele gezellige avond weer in de pub.

Donderdag 1 november.
Het isvandaagal weer November. Wat gaat de tijd toch snel hier! Over 22 dagen land ik alweer op schiphol. S morgens lopen we richting de school en rijd Augustien langs ons heen. Hij vraagt of we naar de school gaan. Ja daar gingen we heen want we zouden naar de special needs class gaan. Hij vertelde ons dat er geen leerkracht was voorvandaagvoor die kinderen. Ik werd hier al weer boos om in mezelf omdat we alzovaal hebben aangegeven dat die kinderen niet alleen kunnne zijn. En wij wilden alleen in die klas als er een leerkracht zou zijn omdat de kinderen niet naar ons luisteren. We liepen verder naar de school en de helft van onze groep wilden daar al niet heen. Dus ik ben uiteindelijk met Claire en Maaike naar de klas gegaan. Gelukkig bleef Augustien wel in deze klas, hij deed nietzoveel maar de kinderen luisteren wel naar ons. We speelde met ze en deden spelletjes. Ineens zag ik dat Augustien samen met een kindje aan het opdrukken was. Hij js 64 en ik dacht huh Augustien en opdrukken? Was wel heel leuk om te zien dat hij dit wel kon en kinderen hem na gingen doen. Na de koffie pauze ging ik even om de tafel zitten met Francis en Anthony. Aangezien mijn vader en zijn vrouw mij geld hebben gegeven om aan iets uit te geven wat mij goed lijkt. Ik wilde dus even vragen wat echt nodig is rond de school. Hier hebben we het een en ander over besproken. Binnenkort gaan we het geld pinnen en gaan hier dus dingen voor kopen. Dit volgt later in een andere blog als ik alles gekocht hebt. Ik hou dat nog even voor me. Daarna wilde ik niet meer naar de special needs class omdat het anders echt te lang was. Ik ging helpen met tekenen. Eline is bezig met tekeningen op grote vellen gekleurd papier. Dit word dan in de klassen gehangen. Dingen met dieren en planten ging ik tekenen. Ik zocht voorbeelden op internet en ging deze vervolgens na tekenen.

S midsags gingen we weer met de boda weg om naar een huis te gaan. Hier gingen we helpen met maïskolven pellen. Dit lijkt heel makkelijk maar dit was nog best moeilijk. Sommige zaten heel vast in de kolven. Een jongentje van de special needs class woont daar en kam aanlopen. Hij zag ons zitten en begon te lachen. Toen liep hij op mij af en gaf me een dikke knuffel. Daarna kwam hij tegen mijn benen aan leunen. Na het maïs pellen gingen we weer naar de school. Hier gaven Laura en Jolande een presentatie over begrijpt lezen, aangezien dat een groot probleem is in het onderwijs. Dit was leuk om te zien omdat er een paar leraren en leraressen bij zaten die erg geïnteresseerd waren. Toen we terug naar huis liepen zag ik dat ik op allebei mijn duimen een grote blaar had zitten.. Dit deed behoorlijk pijn, en deze heb ik niet doorgeprikt omdat ik bang ben op infecties. Ik laat ze wel gewoon uitdrogen.

Daarna hebben we onze tassen gepakt en werden we met de auto naar Villa katwe gebracht. Dit omdat Claire naar huis zou gaan en je niet met je koffers met de Matatoe wil en kan haha. Toen we weg reden kwam een auto ons tegemoet rijden en die had vissen aan zijn moterkap hangen. Wij moesten hier hard om lachen en vroegen aan onze huisbaas waarom dit gebeurt. Hij zei dat mensen dit doen zodat ze de geur van de vis niet in de auto hebben. Toen we bij Villa katwe aankwamen hebben we pizza gegeten bij het kampvuur. S avonds nog even gebeld met mijn oma. Daarna met Laura samen gebeld naar mijn huis. Daar waren laura haar moeder, mijn vriend en vader en zijn vrouw. Erg leuk om hun even te zien. Dit was heel even want facetime deed het niet goed. Daarna overgegaan op bellen via whatsapp. Dit was erg gezellig en we hebben veel gelachen. Na een uur te hebben gebelt wilden we gaan slapen. Maar Eline ons huisgenootje was ook bij Villa katwe maar die werd ineens ziek. Dus Laura en ik hebben ons even omgetoverd tot zusters. Om half 12 gingen we dan eindelijk slapen, want de wekker gaat ook weer optijd. Op naar een leuk weekendje Jinja.