Week 6
Maandag 5 november
S'morgens lopen we naar de tuinen van de school. Daar zien we allemaal kinderen helpen de tuin. De kinderen helpen in de tuinen omdat P7 examens hebben. Ze hebben hier 2 dagen exames, dit is ongeveer het zelfde al de exames in Nederland voor de zomer vakantie. De kinderen plukken al het onkruid uit de tuinen. Het is een warme dagvandaagmaar de kinderen helpen goed. Soms gaan ze even zitten om te rusten. Als wij willen gaan helpen staan alle kinderen naar ons te kijken. Want jaja mzungus kunnen ook werken. Dat is iets wat ze natuurlijk niet vaak zien dat blanken mensen hier werken. Ze vertellen ons wat we er uit moeten halen en wij beginnen te helpen. Maar dit was nog lastig omdat de kinderen precies weten wat ze er uit moeten halen. Wij plukken alles 1 voor 1 er uit maar hun trekkenzoheel veel uit de grond. Toen we klaar waren wilden we nog een leuke foto met de kinderen maken. In plaats van dat ze gingen staan voor een foto rende ze weg. Dus wij dachten wat gaan zij nou weer doen. We vroegen wat ze gingen doen en Dickson vertelde ons dat ze hun schoenen gingen aan doen voor de foto. Dit vonden wij heel grappig dat ze daar aan dachten terwijl je hun schoenen niet eens zou gaan zien op de foto. Daarna liepen we terug naar de school. De kinderen liepen netjes in 1 lange rij terug naar de school. Toen we daar aankwamen stond er een bord dat we stil moetsen zijn ivm de exames. Ook was een een touw gespannen zodat de kinderen daar achter moesten blijven. We gingen daarna bruine bonen sorteren. De lerareseen en leraren waren eten aan het snijden buiten. Dus dit was erg gezellig. Om 12 uur gingen we richting een lokale kapper. Larura wilde haar haren laten invlechten. Het was een hele lieve vrouw in een klein kapperszaakje.
S' middags gingen we verder met de keuken afmaken. We gingen weer verder met modder stampen om de muren te maken.

Dinsdag 6 november
Smorgens gingen we met 2 bodas weer een stuk rijden. We gingen weer naar het health center. Toen we daar aankwamen zaten er al weer heel veel vrouwen met baby's. We begonnen daar weer met het wegen van baby's. Daar stonden we met 5 vrijwilligers toen er aan mij en Jolande werd gevraagd of we wat anders wilden doen. Dit wilden we wel want nu deden we niet veel. We liepen richting een ander gebouw. De vorige keer werd er verteld dat daar bloed werd afgenomen. Dus toen ik zag waar we heen liepen zei ik tegen Jolande dat ik hier echt niet heen wilde. Ik kan niet goed tegen bloedprikken.. Gelukkig kregen we alleen een rondleiding. Daarna werd ons gevraagd of we een speech wilden geven over gezondheids onderwerpen. Dit wilden we allebei eigenlijk niet doen omdat we dit niet wilde. Maar we hebben het toch gedaan! We werden in het oegandees voorgesteld aan de groep vrouwen die buiten op bankjes zaten. 1 vrouw was helemaal enthousiast en ging meer vooraan zitten. Omdat mijn engels niet heel goed was sprak Jolande in het engels en vertaalde Dickson het in het oegandees. Ik vertelde dingen over dingen in het Nederlands omdat Jolande het lastig vond om dingen te vertellen.Zohad iedereen een taak was je leuk vond. We vertelde dingen over hygiëne zoals je handen wassen, HIV en malaria. Sommige waren erg geïnteresseerd en andere niet. Op het einde vroegen we nog of mensen vragen hadden maar niemand had dit. De vrouw die vooraan was gaan zitten vertelde allerlei dingen in het oegandees tegen Dickson. Toen we klaar waren kregen we applaus en bedankten we iedereen. We vroegen daarna aan Dickson wat die vrouw zei tegen hem. Hij vertelde ons dat ze aangaf dat als haar man seks wil dat ook gebeurt en ze niks heeft te zeggen of her veilig gebeurt of niet. Dit ook terwijl ze weet dat haar man meedere vrouwen heeft. Dit is hier ook heel normaal. Ze gaf aan dat ze dan maar elke maand hier heen komt om zich te laten testen. Ik vond dit best heftig om te horen, vrouwen hebben hier nietzoveel te vertellen in dit land..

Smiddags gingen we naar de womens club. Deze vrouwen maken Mandjes van bananden bladeren. Erg gezellige groep waar we graag nog een keer heen wilden. Toen we terug kwamen wilde Laura en ik ballonnen geven aan de buurt kinderen. We hadden duidelijk gezeg dat iedereen er 1 kreeg en dat het daarna klaar was. De kinderen waren helemaal bij mer hun ballonnen. Ineens kwam er een jongentje naar mij toe en vroeg mij om een ballon. Ik wist zeker dat ik hem er 1 had gegeven en dat vertelde ik hem ook. Toch zei hij dat hij er geen 1 had. Toen zag ik een gele ballon zitten in zijn borstzakje van zijn shirt, deze pakte ik en zei hem duidelijk dat dit niet de bedoeling was. Erg leuk om te zien dat de kinderen zichzovermaken met een ballon.

Savonds na het eten kwam Jerald, een vriend van Dickson bij ons binnen. Hij kwam bij ons zitten en ik vroeg hem of hij gevraagd was mee te gaan naar de pub vanavond. Hij zei dat hij van niks wist, en dat hij zich nietzogoed voelde. Daarna stond hij op en vertelde hij dat hij langs de dokter in het dorp ging. Hij liep naar buiten en na 5 seconden stond hij weer binnen en zei: ik kan gewoon mee de dokter zegt dat het kan. Wij moestenzohard lachen hierom dat hij zelf ook moest lachen. Hij wilde gewoon even een grapje met ons uithalen. Daarna kwamen Dickson en Edris binnen. Ik ging me even omkleden en hoorde Laura heel hard lachen. Toen ik terug kwam stonden 2 jongens te dansen en 1 speelde dj op Laura haar mobiel. Ze danste echt heel grappig en wij kwamen niet bij van het lachen. Daarna liepen we naar de pub helemaal in het donker. Er zijn hier heen lantarenpalen en niemand had een mobiel met licht er op. 1 jongen maakte een grapje van jullie zien mij niet, alleen als ik moet lachen. Hij moest lachen waardoor we zijn tanden ineens zagen, hier moesten wij dan vervolgens hard om lachen. Toen we voor de pub stonden liep er een man achter ons langs en zei in het Oegandees iets over onze konten. Wij hebben dit zinnetje ooit geleerd dus we wisten precies wat hij zei. Daarna zijn we maar naar binnen gegaan om daar te zitten. 1 jongen van de special needs class was er ook. Ik ging staan en pakte hem bij zijn handen, hij ging staan en begon te dansen. Hij is een hele tijd bij ons geweest en hij vond het geweldig! Daarna kwamen alle leraren binnen en die gingen ook bij ons dansen. Het was een gezellige avond met iedereen! We gingen pas om01:00slapen dus dat zegt wel hoe gezellig het was!

Woensdag 7 november
Smorgens maken we ons weer klaar om naar de keuken te gaan. We helpen weer met modder stampen en de muren van de keuken hier dus mee dicht te maken. We doen dit samen met de Dickson en Edris, dit is erg gezellig. Later komt Augustien er ook nog bij om te helpen. Laura gaan verder met het stampen in de modder en ik en Maaike helpen Augustien met het maken van de muren. Je hebt modder en dat stop je tussen de 2 bambo stokken. Je drukt het verolgens iets aan. Als je al een hoge rij hebt dan haal je het overige aan de zijkanten weg met je handen. Wij deden steeds als er een stukje was waar geen modder was dit aanvullen met nieuwe modder. Maar Augustien pakt een beetje modder en gooit dit vervolgens hard tegen de muur aan. Dit wilden wij ook wel eens proberen natuurlijk. Erg leuk om te doen! Toen wij met de muur bezig waren zag Laura allemaal vrouwen in nette jurken voorbij komen. Laura vroeg aan de jongens wat er aan de hand was. Ze kreeg te horen dat ze 1 kindje hadden gevonden. Er zijn namelijk 2 kinderen vermist uit ons dorpje, niemand weet waar ze zijn.. Nu is er dus 1 kindje van 10 jaar gevonden, maar ze hebben alleen het hoofd en de romp gevonden. Dit zat niet meer aan elkaar vast.. Hier geloven ze nog steeds in heksendokters. Kinderen worden hier gekidnapt en worden vervolgens geofferd. Deze mensen denken dat als ze deze kinderen eten ze gezond worden of rijk. Iedereen ging dus naar de begrafenis van dit kindje. Ook Augustien ging ineens weg en ging daar even heen.. Toen hij terug kwam zei hij niks en ging hij op een bankje zitten. Hij leek helemaal van slag te zijn van dit verhaal. We weten ook niet wat hij daar gezien heeft. Want het is heel normaal hier om iemand te zien die is overleden. Wij hoopten dat iemand dat kon zien omdat je dat in Nederland niet te zien krijgt als erzoiets is gebeurt. Daarna gingen we weer door werken met de keuken. Maar dit lukte niet goed, je dacht er steeds overna omdat je steeds meer mensen langs zag lopen in nette kleding. Daarna kwam Francis ook nog even helpen met de keuken. Hij maakte het dak van de keuken vast van ijzeren platen. We werden daarna naar huis gebracht op de boda. Het is een hele warme dagvandaagen werken in de zon is echt bijna niet te doen.

Smiddags gingen we even weer de kleding maken van de kinderen. Er waren weer heel veel kinderen die hun kleding gemaakt wilde hebben. Ze gingen zelfs ruzie maken met elkaar wie er eerst mocht. Iedereen wilde natuurlijk zijn of haar kleding gemaakt hebben dus het is ook logisch dat ze ruzie gingen maken. Na een tijdje stopte we ermee en gingen we naar de klas omdat we daar een afscheidsfeestje hadden voor Laura. De kinderen lieten 2 leuke dansen zien en daarna kwamen ze weer bij ons en pakte onze handen. We moesten toen al met ze mee dansen. Alle leraren gingen dit filmen en moesten lachen. Ze hadden ons natuurlijk die avond ervoor in de pub onze eigen dans moves zien doen, maar dit was natuurlijk een stukje moeilijker. Er waren 2 dans docenten bij die trommelden. Daarna kregen we ineens echt dans les en dit was heel leuk. Maar het waszowarm dat we allemaal begonnen te zweten. We hebben wel een half uur met de kinderen mee gedanst. Daarna gingen we naar huis.

Toen was het tijd voor Laura om afscheid te nemen van iedereen. We stapte in de auto en reden weg. Anthony onze huisbaas zou ons naar Masaka rijden. Maar hij wilde nog even langs het dorp om wat te doen. Toen we weer weg wilden rijden zagen we ineens een grote groep mensen en kinderen aan komen lopen. Er liep 1 man voorop en die had een andere man vast aan zijn broek. Wij dachten allemaal wat gebeurt hier nou weer. Ze brachten hem naar het politiebureau waar wij dus voor stonden met de auto. Anthony en wij wilden graag weten wat hier aan de hand was dus hij riep een jongen bij de auto om te vragen wat er was. De jongen vertelde alles in het engels zodat wij ook goed mee kondne luisteren. Hij vertelde dat er een meisje van 7 van onze school benenden aan het dal was. En dat deze man naar hij toen ging en haar wilde kidnappen. Het meisje is hard gaan schreeuwen waardoor mensen dit hebben gehoord. Er zijn vervolgens mensen er naar toe gegaan en hebben de man dus zelfstandig naar het politiebureau gebracht. Heel vervelend om te horen dat er vanmorgen een begrafenis was van een gekidnapt jongentje en dat er nu weer iemand was die een meisje wilde mee nemen. Doordat het meisje zo is gaan schreeuwen is het gelukkig niet gelukt, dat is erg fijn om te horen. De hele autorit was ik hier druk mee bezig in mijn hoofd. Ik snap niet dat mensen dat hier allemaal doen. En wij in Nederland zouden nu professionele hulp krijgen als dit met je zou gebeuren, maar hier werkt dat niet zo. Daarna heb ik nog een heel gesprek gehad met Antony over hoe dat hier gaat als ze zo iemand krijgen op het politiebureau. Hij vertelde dat hij dan gelijk naar de gevangenis gaat en daar verhoord word. Ze zitten daar met alle gevangenen in 1 grote cel. Ik vertelde hem hoe het in Nederland gaat en dat wij niet zomaar zelf gaan handelen als we dingen zien. Bijzonder om te horen dat het zo verschillend is met Nederland. Toen we bij Villa Katwe aankwamen waren de rest van de meiden er al. We hebben even bij gepraat over de afgelopen week. We wilden optijd slapen maarja dit lukt dan niet natuurlijk. Uiteindelijk toch maar naar bed gegaan want morgen vertekken we om 7 uur voor de safari.