Week 6, Maandag tot Woensdag

Week 6
Maandag 5 november
S'morgens lopen we naar de tuinen van de school. Daar zien we allemaal kinderen helpen de tuin. De kinderen helpen in de tuinen omdat P7 examens hebben. Ze hebben hier 2 dagen exames, dit is ongeveer het zelfde al de exames in Nederland voor de zomer vakantie. De kinderen plukken al het onkruid uit de tuinen. Het is een warme dagvandaagmaar de kinderen helpen goed. Soms gaan ze even zitten om te rusten. Als wij willen gaan helpen staan alle kinderen naar ons te kijken. Want jaja mzungus kunnen ook werken. Dat is iets wat ze natuurlijk niet vaak zien dat blanken mensen hier werken. Ze vertellen ons wat we er uit moeten halen en wij beginnen te helpen. Maar dit was nog lastig omdat de kinderen precies weten wat ze er uit moeten halen. Wij plukken alles 1 voor 1 er uit maar hun trekkenzoheel veel uit de grond. Toen we klaar waren wilden we nog een leuke foto met de kinderen maken. In plaats van dat ze gingen staan voor een foto rende ze weg. Dus wij dachten wat gaan zij nou weer doen. We vroegen wat ze gingen doen en Dickson vertelde ons dat ze hun schoenen gingen aan doen voor de foto. Dit vonden wij heel grappig dat ze daar aan dachten terwijl je hun schoenen niet eens zou gaan zien op de foto. Daarna liepen we terug naar de school. De kinderen liepen netjes in 1 lange rij terug naar de school. Toen we daar aankwamen stond er een bord dat we stil moetsen zijn ivm de exames. Ook was een een touw gespannen zodat de kinderen daar achter moesten blijven. We gingen daarna bruine bonen sorteren. De lerareseen en leraren waren eten aan het snijden buiten. Dus dit was erg gezellig. Om 12 uur gingen we richting een lokale kapper. Larura wilde haar haren laten invlechten. Het was een hele lieve vrouw in een klein kapperszaakje.
S' middags gingen we verder met de keuken afmaken. We gingen weer verder met modder stampen om de muren te maken.

Dinsdag 6 november
Smorgens gingen we met 2 bodas weer een stuk rijden. We gingen weer naar het health center. Toen we daar aankwamen zaten er al weer heel veel vrouwen met baby's. We begonnen daar weer met het wegen van baby's. Daar stonden we met 5 vrijwilligers toen er aan mij en Jolande werd gevraagd of we wat anders wilden doen. Dit wilden we wel want nu deden we niet veel. We liepen richting een ander gebouw. De vorige keer werd er verteld dat daar bloed werd afgenomen. Dus toen ik zag waar we heen liepen zei ik tegen Jolande dat ik hier echt niet heen wilde. Ik kan niet goed tegen bloedprikken.. Gelukkig kregen we alleen een rondleiding. Daarna werd ons gevraagd of we een speech wilden geven over gezondheids onderwerpen. Dit wilden we allebei eigenlijk niet doen omdat we dit niet wilde. Maar we hebben het toch gedaan! We werden in het oegandees voorgesteld aan de groep vrouwen die buiten op bankjes zaten. 1 vrouw was helemaal enthousiast en ging meer vooraan zitten. Omdat mijn engels niet heel goed was sprak Jolande in het engels en vertaalde Dickson het in het oegandees. Ik vertelde dingen over dingen in het Nederlands omdat Jolande het lastig vond om dingen te vertellen.Zohad iedereen een taak was je leuk vond. We vertelde dingen over hygiëne zoals je handen wassen, HIV en malaria. Sommige waren erg geïnteresseerd en andere niet. Op het einde vroegen we nog of mensen vragen hadden maar niemand had dit. De vrouw die vooraan was gaan zitten vertelde allerlei dingen in het oegandees tegen Dickson. Toen we klaar waren kregen we applaus en bedankten we iedereen. We vroegen daarna aan Dickson wat die vrouw zei tegen hem. Hij vertelde ons dat ze aangaf dat als haar man seks wil dat ook gebeurt en ze niks heeft te zeggen of her veilig gebeurt of niet. Dit ook terwijl ze weet dat haar man meedere vrouwen heeft. Dit is hier ook heel normaal. Ze gaf aan dat ze dan maar elke maand hier heen komt om zich te laten testen. Ik vond dit best heftig om te horen, vrouwen hebben hier nietzoveel te vertellen in dit land..

Smiddags gingen we naar de womens club. Deze vrouwen maken Mandjes van bananden bladeren. Erg gezellige groep waar we graag nog een keer heen wilden. Toen we terug kwamen wilde Laura en ik ballonnen geven aan de buurt kinderen. We hadden duidelijk gezeg dat iedereen er 1 kreeg en dat het daarna klaar was. De kinderen waren helemaal bij mer hun ballonnen. Ineens kwam er een jongentje naar mij toe en vroeg mij om een ballon. Ik wist zeker dat ik hem er 1 had gegeven en dat vertelde ik hem ook. Toch zei hij dat hij er geen 1 had. Toen zag ik een gele ballon zitten in zijn borstzakje van zijn shirt, deze pakte ik en zei hem duidelijk dat dit niet de bedoeling was. Erg leuk om te zien dat de kinderen zichzovermaken met een ballon.

Savonds na het eten kwam Jerald, een vriend van Dickson bij ons binnen. Hij kwam bij ons zitten en ik vroeg hem of hij gevraagd was mee te gaan naar de pub vanavond. Hij zei dat hij van niks wist, en dat hij zich nietzogoed voelde. Daarna stond hij op en vertelde hij dat hij langs de dokter in het dorp ging. Hij liep naar buiten en na 5 seconden stond hij weer binnen en zei: ik kan gewoon mee de dokter zegt dat het kan. Wij moestenzohard lachen hierom dat hij zelf ook moest lachen. Hij wilde gewoon even een grapje met ons uithalen. Daarna kwamen Dickson en Edris binnen. Ik ging me even omkleden en hoorde Laura heel hard lachen. Toen ik terug kwam stonden 2 jongens te dansen en 1 speelde dj op Laura haar mobiel. Ze danste echt heel grappig en wij kwamen niet bij van het lachen. Daarna liepen we naar de pub helemaal in het donker. Er zijn hier heen lantarenpalen en niemand had een mobiel met licht er op. 1 jongen maakte een grapje van jullie zien mij niet, alleen als ik moet lachen. Hij moest lachen waardoor we zijn tanden ineens zagen, hier moesten wij dan vervolgens hard om lachen. Toen we voor de pub stonden liep er een man achter ons langs en zei in het Oegandees iets over onze konten. Wij hebben dit zinnetje ooit geleerd dus we wisten precies wat hij zei. Daarna zijn we maar naar binnen gegaan om daar te zitten. 1 jongen van de special needs class was er ook. Ik ging staan en pakte hem bij zijn handen, hij ging staan en begon te dansen. Hij is een hele tijd bij ons geweest en hij vond het geweldig! Daarna kwamen alle leraren binnen en die gingen ook bij ons dansen. Het was een gezellige avond met iedereen! We gingen pas om01:00slapen dus dat zegt wel hoe gezellig het was!

Woensdag 7 november
Smorgens maken we ons weer klaar om naar de keuken te gaan. We helpen weer met modder stampen en de muren van de keuken hier dus mee dicht te maken. We doen dit samen met de Dickson en Edris, dit is erg gezellig. Later komt Augustien er ook nog bij om te helpen. Laura gaan verder met het stampen in de modder en ik en Maaike helpen Augustien met het maken van de muren. Je hebt modder en dat stop je tussen de 2 bambo stokken. Je drukt het verolgens iets aan. Als je al een hoge rij hebt dan haal je het overige aan de zijkanten weg met je handen. Wij deden steeds als er een stukje was waar geen modder was dit aanvullen met nieuwe modder. Maar Augustien pakt een beetje modder en gooit dit vervolgens hard tegen de muur aan. Dit wilden wij ook wel eens proberen natuurlijk. Erg leuk om te doen! Toen wij met de muur bezig waren zag Laura allemaal vrouwen in nette jurken voorbij komen. Laura vroeg aan de jongens wat er aan de hand was. Ze kreeg te horen dat ze 1 kindje hadden gevonden. Er zijn namelijk 2 kinderen vermist uit ons dorpje, niemand weet waar ze zijn.. Nu is er dus 1 kindje van 10 jaar gevonden, maar ze hebben alleen het hoofd en de romp gevonden. Dit zat niet meer aan elkaar vast.. Hier geloven ze nog steeds in heksendokters. Kinderen worden hier gekidnapt en worden vervolgens geofferd. Deze mensen denken dat als ze deze kinderen eten ze gezond worden of rijk. Iedereen ging dus naar de begrafenis van dit kindje. Ook Augustien ging ineens weg en ging daar even heen.. Toen hij terug kwam zei hij niks en ging hij op een bankje zitten. Hij leek helemaal van slag te zijn van dit verhaal. We weten ook niet wat hij daar gezien heeft. Want het is heel normaal hier om iemand te zien die is overleden. Wij hoopten dat iemand dat kon zien omdat je dat in Nederland niet te zien krijgt als erzoiets is gebeurt. Daarna gingen we weer door werken met de keuken. Maar dit lukte niet goed, je dacht er steeds overna omdat je steeds meer mensen langs zag lopen in nette kleding. Daarna kwam Francis ook nog even helpen met de keuken. Hij maakte het dak van de keuken vast van ijzeren platen. We werden daarna naar huis gebracht op de boda. Het is een hele warme dagvandaagen werken in de zon is echt bijna niet te doen.

Smiddags gingen we even weer de kleding maken van de kinderen. Er waren weer heel veel kinderen die hun kleding gemaakt wilde hebben. Ze gingen zelfs ruzie maken met elkaar wie er eerst mocht. Iedereen wilde natuurlijk zijn of haar kleding gemaakt hebben dus het is ook logisch dat ze ruzie gingen maken. Na een tijdje stopte we ermee en gingen we naar de klas omdat we daar een afscheidsfeestje hadden voor Laura. De kinderen lieten 2 leuke dansen zien en daarna kwamen ze weer bij ons en pakte onze handen. We moesten toen al met ze mee dansen. Alle leraren gingen dit filmen en moesten lachen. Ze hadden ons natuurlijk die avond ervoor in de pub onze eigen dans moves zien doen, maar dit was natuurlijk een stukje moeilijker. Er waren 2 dans docenten bij die trommelden. Daarna kregen we ineens echt dans les en dit was heel leuk. Maar het waszowarm dat we allemaal begonnen te zweten. We hebben wel een half uur met de kinderen mee gedanst. Daarna gingen we naar huis.

Toen was het tijd voor Laura om afscheid te nemen van iedereen. We stapte in de auto en reden weg. Anthony onze huisbaas zou ons naar Masaka rijden. Maar hij wilde nog even langs het dorp om wat te doen. Toen we weer weg wilden rijden zagen we ineens een grote groep mensen en kinderen aan komen lopen. Er liep 1 man voorop en die had een andere man vast aan zijn broek. Wij dachten allemaal wat gebeurt hier nou weer. Ze brachten hem naar het politiebureau waar wij dus voor stonden met de auto. Anthony en wij wilden graag weten wat hier aan de hand was dus hij riep een jongen bij de auto om te vragen wat er was. De jongen vertelde alles in het engels zodat wij ook goed mee kondne luisteren. Hij vertelde dat er een meisje van 7 van onze school benenden aan het dal was. En dat deze man naar hij toen ging en haar wilde kidnappen. Het meisje is hard gaan schreeuwen waardoor mensen dit hebben gehoord. Er zijn vervolgens mensen er naar toe gegaan en hebben de man dus zelfstandig naar het politiebureau gebracht. Heel vervelend om te horen dat er vanmorgen een begrafenis was van een gekidnapt jongentje en dat er nu weer iemand was die een meisje wilde mee nemen. Doordat het meisje zo is gaan schreeuwen is het gelukkig niet gelukt, dat is erg fijn om te horen. De hele autorit was ik hier druk mee bezig in mijn hoofd. Ik snap niet dat mensen dat hier allemaal doen. En wij in Nederland zouden nu professionele hulp krijgen als dit met je zou gebeuren, maar hier werkt dat niet zo. Daarna heb ik nog een heel gesprek gehad met Antony over hoe dat hier gaat als ze zo iemand krijgen op het politiebureau. Hij vertelde dat hij dan gelijk naar de gevangenis gaat en daar verhoord word. Ze zitten daar met alle gevangenen in 1 grote cel. Ik vertelde hem hoe het in Nederland gaat en dat wij niet zomaar zelf gaan handelen als we dingen zien. Bijzonder om te horen dat het zo verschillend is met Nederland. Toen we bij Villa Katwe aankwamen waren de rest van de meiden er al. We hebben even bij gepraat over de afgelopen week. We wilden optijd slapen maarja dit lukt dan niet natuurlijk. Uiteindelijk toch maar naar bed gegaan want morgen vertekken we om 7 uur voor de safari.

Week 5 weekend Jinja en Raften

Vrijdag 2 november.
We staan om half 7 op en maken we ons klaar. Om07:15staan ons ontbijt voor ons klaar. We zitten gezellig aan tafel met iedereen. Rond08:00vertrekken we met onze chauffeur en een eigen busje naar Jinja. We zijn met 5 meiden in totaal. Laura, Eline, Maaike, Ellen en ik. Onderweg valt er weer genoeg te zien. Mensen die graag wat eten en drinken willen verkopen aan voorbij komende auto's en busjes. Ze rennen dan heel snel naar auto's toe met flesjes drinken en vlees op stokjes. Dit is heel grappig om te zien omdat ze erzoachter aan beginnen te rennen. Ook zien we een paar Matatoe busjes voorbij komen met allemaal dode kippen op het dak. Je ziet hier war voorbij komen onderweg. Eigenlijk wil je even je ogen dicht doen om te kunnen slapen, maar je zietzoveel bijzondere dingen onderweg. Als we aankomen in Jinja na een auto rit van 5 uur stoppen we eerst even om ergens te gaan lunchen. Dit leek net alsof je in Nederland was, dus hier genoten we van!

Daarna reden we door naar de Nijl. Hier worden we opgewacht door een gids hij neemt ons mee naar beneden. We lopen langs kleine winkels en iedereen wil ons binnen hebben. Wij vinden dit ook vervelend worden, want als mensenzogaan doen heb ik juist geen zin meer om te kijken. Daar krijgen we een zwemvest aan en stappen we in de boot. We varen eerst over de nijl en langs de kant. Daar zien we allerlei mooie vogels. De gids zit voorin en daar zit ik ook. Hij kijkt met zijn gezicht naar de groep terwijl ik met mijn gezicht naar voren kijk. Hij gaat steeds dichter mijn kant op zitten en raakt steeds met zijn benen mijn benen aan. Ook als ik opschuif schuift hij langzaam ook die kant op. Ik zeg tegen de meiden die achter mij zitten dat ik het erg vevelend begin te vinden. Ik gazozitten dat mijn ring zichtbaar is die om mijn vinger zit. Mijn eigen sieraden heb ik thuis gelaten en speciaal voor hier een ring gekocht. Als je hier een een ring om je ringvinger hebt denkt iedereen hier dat je getrouwd bent. Nadat ikzoben gaan zitten en hij mijn ring heeft gezien schuift hij meteen een stukje terug. Hehe fijn z'n ring om je vinger. We vaarde verder naar een huisje midden op het water. Daar gingen we er uit op de steiger. Daar hebben we een leuke groepsfoto gemaakt. Je zag het water stomen maar je zag ook gedeeltes stil liggen. Dit kwam omdat daar de oorsprong van de Nijl was en vanuit de grond kwam. Dit was wel bijzonder om te zien. Daarna stapte we weer de boot in en gingen we naar het victoria meer. Daar was het ook super mooi en zagen we mooie eilanden. Toen gingen we weer terug want we hadden een uurtje een tocht over het water. Eenmaal weer op het land wilden we dus bij de winkels kijken naar leuke dingen, maar deze. Enaen warenzoopdringerig dat we hier niet eens zin in hadden.

We gingen weer naar de bus en reden naar ons hotel voor de komende 2 nachten. De konden gelijk naar onze kamer. We hadden een kleine slaapzaal voor 6 personen met 3 stapelbedden, maar dit was prima. We gingen we heerlijk aan een tafeltje zitten met een super mooi uitzicht over de Nijl. Daarna bestelde we ons avond eten. Heerlijk een tomaten soep met broodjes, hier heb ikzovan kunnen genieten. Gewoon weer lekker hollandse tomaten soep! Ook nog heerlijk nacho's gedeeld met Ellen. Savonds zijn we optijd gaan slapen omdat we allemaal moe waren van deze dag.

Zaterdag 3 november.
We staan optijd op omdat wevandaaggaan raften. Dan pakken we onze tassen in en gaan we naar de bus. Na een klein stukje rijden komen we aan bij de organisatie waar we mee gaan raften. Hier krijgen we eerst ontbijt en daarna krijgen we uitleg over wat we gaan doen. Als dat klaar is kunnen we onze zwemvesten en helmen gaam passen. Daarna stappen we weer de bus in met al onze spullen. Er werd ons gezegd dat we een uur met de bus moeten rijden. Gelukkig viel dit heel erg mee en was het maar een half uurtje. Toen we uit de bus stapte zagen we de nijl liggen en het was heel mooi weer. De boten waren nog niet gearriveerd dus konden we ons nog even insmeren en een groepsfoto maken. Na dat de boten waren aangekomen liepen we naar beneden naar het water. Daar konden we gaan zitten en kregen we uitleg over alles wat er zou kunnen gebeuren. Vooral wat je moest doen als de boot zou omslaan (flippen). Hij legde uit hoe je een kano moest vast houden als je in het water lag en een kano je kwam redden. Daarna gingen we de boot in met onze zwemvesten aan en onze helm op. Hij vertelde nog meer dingen en daarna mochten we het water inspringen. We moesten een stukje zwemmen op verschillende manier. Daarna moesten we weer de boot in klimmen maar dit lukte mij echt niet. Na een tijdje vertelde hij hoe je het makkelijkste de boot in kon komen. Dit lukte gelukkig wel. Je moest je ene hand op een band neer zetten en je andere op het touw, dan moest je trappelen met je voeten in het water. Dan kwam je vanzelf omhoog en kon je er in komen. Als dit alsnog niet lukte leerde we ook hoe je iemand vanaf de boot uit het water kon trekken. Daarna gingen we peddelen naar de eerste afdaling. We wilden niet als eerste maar wij waren daar als eerste dus we moesten wel. Hij vertelde heel duidelijk wat we moesten doen. Hard peddelen en als hij down zei moesten we op onze voeten gaan zitten en het touw met de peddel vast houden. Dit was echt heel eng omdat deze afdaling heel steil was. Daarna bleven rustig dobberen om de andere 2 boten te kunnen zien. 1 van die boten sloeg gelijk over er de kop dus wij moesten hier om lachen. Niet wetende dat dat ook bij ons zou kunnen gebeuren. Er waren in totaal 8 afdalingen. We moesten ook hele stukken peddelen omdat sommige afdalingen ver uit elkaar lagen. Nadat er van een kleine afdaling af waren gegaan gingen we van de boot af. We moesten een stukje lopen over het land omdat er een grote afdaling zat waar ze niet af gaan. Toen we daar liepen zagen we deze afdaling, we warenzoblij dat we hier niet af gingen.

Na dat we weer in de boot waren gestapt zei ik tegen Ellen dat ik het echt heel leuk vond en dat ik niet snapte waar ik me zo druk om maakte. Ik was namelijk de dag ervoor erg zenuwachtig en de dag zelf ook. Maar goed dit had ik natuurlijk te snel gezegd. We gingen weer naar een paar hoge golven en moesten weer gaan zitten in de boot op onze knieën. Maar op dat moment kwam er een grote golf en sloeg de boot over de kop. Er was ons geleerd het touw dan vast te houden maar in paniek liet ik het los. Ik werd onder water getrokken door de stroming. Ik wilde naar boven zwemmen maar dit lukt me niet. Onderwater raakte in paniek omdat ik naar boven moest om adem te halen maar dit lukte dus niet. Ik haalde overwater adem waardoor ik heel veel water binnen kreeg. Toen ik eindelijk boven kwam was ik helemaal in paniek, ik begon te zwaaien zodat iemand me zag en naar me toe kon komen. Elke keer kreeg ik weer een golf water over mij heen. Voor mijn gevoel duurde het heel lang voor iemand bij mij was. Ik ben toen in de reddings boot getrokken. Dat zat ik dan op de boot samen met Laura en Maaike. Ik moest de hele tijd hoesten omdat ik zo veel water binnen kreeg. Toen konden we overstappen weer op onze eigen boot. Nog steeds was ik in shock van wat er gebeurt was. We vaarde door naar de volgende afdaling, dit vond ik toch wel weer heel spannend. Helaas sloegen we weer over de kop en begon het hele verhaal weer opnieuw.. Laura zag mij ineens in het water en vertelde mij later dat ze me bijna zag huilen. Toen er eindelijk een kano naar me toe kwam greep ik me steving vast aan de kano. Hij vroeg steeds: are you oke? Uh nee natuurlijk gaat het niet goed.. Toen zijn we overgebracht naar een andere boot. Daar zaten al 7 mensen in maar Laura, Maaike en ik gingen daar bij in. Toen kwam er weer een afdaling, gelukkig bleven Laura en ik dit keer zitten maar Maaike viel er weer uit. Haar hoofd zag er zo ernstig uit dat ik het zo zielig voor haar vond. De volgende afdalingen wilden we niet meer flippen.Dit hadden we duidelijk verteld aan onze instructeur die mee was. Maar Ellen en Eline wilden dat wel. Laura, Maaike en ik zeiden als jullie dat willen dan willen wij nu de boot uit. Maar dit was niet mogelijk maar wij wilden echt niet weer flippen. We warenzobang bij de volgende dat we bijna allemaal moesten huilen. Gelukkig sloegen we bij de volgende afdalingen niet om. Halverwege de tocht kregen we nog verse ananas. Dit was een geniet moment. Verse ananas eten op een boot drijvend op de Nijl met fantastisch uitzicht! Toen we weer aan wal waren stapte ik de boot uit en liep iets voor uit. Ineens hoorde ik een man zeggen: a snake! Ik ben heel bang voor slangen dus renden verder het land op. Toen ik omkeek zag ik niks ik dacht dat er een grapje werd gemaakt. Maar ineens zag ik een grote groene slang in het water. Ik waszobang! De slang was 5 meter bij onze boot vandaan toen er werd geroepen dat ik moest helpen met de boot. Maar ik ben niet terug gegaan omdat ikzobang was. Toen ze ver op het was ging ik toch maar helpen omdat ik wist dat het een waterslang was. Daarna gingen we omkleden in een oud kapot huisje dit was wel grappig om hier om te kleden met iedereen. Je kleedde je om en zag de mooie natuur. Daarna stapte we de bus in en kregen we een koel drankje. Savonds kregen we nog een bbq en dit was heerlijk zonder vlees haha. Want dat eet ik hier niet. Daarna werden we weer terug gebracht naar ons hotel. Daar hebben we nog even gezellig gezeten met iedereen en een spelletje gedaan. Toen was het weer tijd om te gaan slapen. Ik was heel moe maar kon niet in slaap vallen.. Ik dacht steeds aan het omslaan van de boot en het in paniek raken onderwater. Uiteindelijk ben ik toch in slaap gevallen.

Zondag 4 november.
Smorgens hebben we een lekkerontbijt met uitzicht over de Nijl. Hier kon ik heel erg van genieten! Daarna stapte we de auto in en reden we naar de winkel straat. Daar hebben we nog even Souvenirs gekocht. Daarna gingen we verder rijden naar Masaka. Verder hebben we niet veel gedaan deze dag. Vooral weel gezien onderweg. Savonds gezellig gegeten weer met iedereen van het huis. Genoten van dit leuke maar ook spannende weekendje weg!

Week 5 Maandag tot Donderdag

Maandag 29 oktober.
S morgens maken we ons weer klaar om naar het project te gaan. We gaan weer verder met de keuken bouwen voor een gezin in de communitie. We kwamen daar aan en ze waren al bezig. Ze betrokken ons niet echt bij de dingen due ze deden. Dus dit is weer typisch iets van hier. Uiteindelijk zelf dus maar gevraagd of we wat konden doen voor ze. Toen hebben we geholpen met bamboe takken vast maken. We deden 1 tak aan de binnenkant en 1 aan de buitenkant. Dit moesten we dan met een speciale techniek met touw vast maken. Als dit klaar is kan hier modder tussen zodat je een muur krijgt.

Smiddags hadden ik en nog een meisje geen zin om weer naar de keuken te gaan. We besloten naar de school te gaan. Toen we op de school waren vroegen we aan de directeur of we kinderen mochtend helpen met het lezen van Engels. De directeur vind dit een goed idee en haalt kinderen op die we kunnen helpen. Als de kinderen binnen komen lopen zie ik dat het kinderen zijn die ik al eerder heb geholpen. We zoeken een verhaal uit die we gaan lezen. We laten de kinderen om en om een paar zinnen lezen. Het verbaasd ons weer dat de kinderen niet goed kunnen lezen en totaal niet begrijpen wat ze lezen. Ook als we ze dingen uitleggen snappen ze er nog niks van. We gingen ze uitleggen wat het verschil is tussen regen en hagel. Als we vroegen doet regen pijn op je hoofd zeiden ze ja. Terwijl hagel op je hoofd dus pijn doet. En als we ze vroegen hoeveel kleuren heeft de regenboog zeiden ze 5. Terwijl het letterlijk in de tekst stond waar ze het uit konden halen. Na een half uur zeiden we dat ze weer terug konden naar de klas. We willen de kinderen wel helpen maar ze nietzolang uit de klae halen omdat ze daar ook dingen leren. Daarna gingen we nog even langs het huis waar de anderen bezig waren met de keuken. Ze waren in de modder aan het stampen om de muren van te maken.

Savonds hebben we nog weer gezellig met de kinderen gespeeld buiten. Dit was weer erg gezellig. Daarna maken we ons weer klaar om naar bed te gaan. Nog steeds heb ik helaas nog steeds veel last van mijn zonneallergie..
Hopelijk word hetmorgenwat beter!

Dinsdag 30 oktober.
Smorgens word ik wakker en feliciteer ik eerst mijn moeder omdat zevandaagjarig is. Toch wel raar om haar via de app te moeten feliciteren en dat je aan de andere kant van de wereld zit. Na ons te hebben klaar gemaakt worden we opgehaald met 2 boda's. We stappen op en rijden een heel stuk met de boda. Toch wel een heel stuk met 4 mensen op 1 boda haha. We komen vervolgens aan bij een health center. Hier krijgen we eerst een rondleiding door het center. We zien kamers waar vrouwen kunnen liggen met een baby's. Daarna word er gevraagd of we mogen kijken bij een vrouw die net bevallen was. Ze vond het prima en wij konden naar binnen komen. Ze had haar kleine baby naast haar liggen en een kraamverzorgster stond naast haar. De moeder lag nog aan het infuus en het kindje was 14 uur oud. Erg mooi om dat een keer te zien in een ziekenhuis in Oeganda. Daarna gingen we naar buiten en keken we hoe kleine baby's werden gewogen. Daarna mochten we zelf helpen. Dit vond ik erg leuk om te doen. Het verschil in baby's was groot, de ene was een paar weken oud en de ander was al rond 1 jaar. Het werd ineens heel druk bij hen center. Laura en Jolande gingen met Francis mee de registers doen van de baby's, terwijl ik met Claire en Eline bleef wegen. Na dat de baby's gewogen waren gingen ze naar Francis toe. Eerst was dit binnen maar het werdzodruk dat alles naar buiten werd verplaatst. Op een gegeven moment waren er ongeveer 40 moeders dus ook 40 baby's. Alle baby's waren stil, geen enkele baby moest huilen. Het is hier ook heel normaal om dan je baby borstvoeding te geven. Wij in Nederland zouden even weg lopen en het ergens anders doen. Maar hier doer iedereen het in het openbaar. Zelfs kinderen die mee gingen die al ouder waren dronken uit de borst. Waarschijnlijk omdat dit natuurlijk geen geld kost en ze wel eten krijgen. Na een paar uur gaan we weer naar ons huisje terug. Als we net bezig zijn met onze kleren wassen komt Frank van Doinggoood langs. Hij heeft Maaike mee gebracht. Zij komt 4 weken vrijwilligerswerk bij ons project doen. Dus nu zijn we voor 2 dagen met 6 personen in het huisje. Daarna hebben we een tijd een gesprek met Frank over hoe het gaat. We zittenzoeen tijd te praten, heel gezellig!

Smiddags gaan we weer naar de Womens club om onze Mandjes op te halen. Een paar meiden hebben Mandjes laten maken. Als we daar aankomen zijn onze mandjes er nog niet. We vragen aan Dickson die met ons mee was waar ze zijn. Hij vraagt het en hij zegt dat ze er aan komen. Uiteindelijk kwamen mijn mandjes er aan maar die van Laura waren er nog niet. Daar zou weer een andere vrouw voor komen. Uiteindelijk kwam ze er aan lopen en kwam ze bij ons zitten. Ze pakte het mandje maar deze was nog niet klaar.. Deze ging ze rustig even afmaken. Af en toe stopte ze en ging ze praten. Wij dachten ja schiet op we hebben nog meer te doen. Na een uur hebben we dan eindelijk de mandjes en betalen we alles. Daarna worden we afgezet bij de school omdat we daar een speech zouden gaan geven. Toen we aankwamen waren ze al begonnen. We wenste ze succes met hun exames en in de toemomst.

Woensdag 31 oktober.
S morgens toen we uit bed kwamen regende het. Het regende toen we aan het ontbijt zaten heel hard dus we gingen een spel doen. Als het regent word er niet gewerkt dus we wisten dar we nog wel even konden wachten. Na dat de regen voorbij was hoorden we dat we naar de keuken zouden gaan. Wij dacht hoe kunnen we nou verder gaan met de keuken terwijk het overal zeiknat is. Maar goed we zien het wel. Dus wij liepen op eigen risico richting het huis. Want we gleden steeds bijna uit over de modder. Toen we uiteindelijk zonder te vallen aankamen gingen we verder met de muren. Ik en Laura wilde wel in de modder stampen. De rest ging helpen met de muren bouwen. Toen we klaar waren ging de rest alvast terug naar het huis en wij gingen nog even onze voeten afspoelen. Toen onze voeten droog waren en we onze schoenen weer aan hadden wilden wij ook naar huis lopen. Francis vroeg nog aan ons of we even wilden helpen met het laatste stukje van de muur afmaken. Maar ik wilde dit echt niet. Elke dag word mijn Zonne allergie erger, envandaagwas het heel erg. Het deed heel veel pijn en jeukte heel erg. Hoe langer ik in de brandende zon stond hoe erger het werd. Dus ik wilde wel graag naar huis toe, dit was prima.

S middags gingen we naar de school toe, daar gingen we even bonen sorteren. Daarna konden we komen voor het afscheidsfeestje voor Claire.
De kinderen gingen weer dansen en zingen, weer heerlijk om te zien. Daarna mochten we mee dansen met iedereen, dit was ook weer heel erg leuk en bijzonder!

Na het afscheidsfeestje gingen we langs het voetbalveld omdat er een wedstrijd zou zijn van Dickson en Edris. Hier wilden we wel even kijken om te zien hoe voetbal wedstrijden hier gespeeld worden. Na een half uur wachten kwam eindelijk de tegenpartij opdagen en begon de wedstrijd. Op een gegeven moment liepen er 2 koeien over het wedstrijd veld. Iedereen speelde gewoon door en niemand stoorde zich hieraan, dat was wel grappig om te zien. Daar liep ik naar huis want ik had het wel weer gezien. Toen ik thuis aankwam zag ik onze buurtjongentjes in onze vuilnisvelt zitten. Wij hebben een kuil achter in de tuin waar al ons afval in word gegooit. De kinderen spelen er in alsof ze in een zandbak zitten. Ze maken alle zakjes open die ze open kunnen maken opzoek naar eten. 1 jongentje zie ik vervolgens met een scheermesje zijn haar aan het scheren. Van schrik zeg ik dat dit geen goed idee is. Hij zegt heel wijs ja wel hoor dan hoef ik niet naar de kapper. Een andere jongen zie ik met mijn oude tandenborstel in zijn handen staan. Deze had ik net vanmorgen weggegooid. Het scheermesje en de tandenborstel hebben ze vervolgens mee genomen. Geen idee wat ze er mee wilden doen, want de kinderen kennen deze materialen hier niet. S avonds gaan we weer naar de pub om daar het afscheidsfeestje van Claire te doen. Het is gezellig en iedereen is aanwezig. En er is een klein taartje geregeld voor haar. Het was weer een hele gezellige avond weer in de pub.

Donderdag 1 november.
Het isvandaagal weer November. Wat gaat de tijd toch snel hier! Over 22 dagen land ik alweer op schiphol. S morgens lopen we richting de school en rijd Augustien langs ons heen. Hij vraagt of we naar de school gaan. Ja daar gingen we heen want we zouden naar de special needs class gaan. Hij vertelde ons dat er geen leerkracht was voorvandaagvoor die kinderen. Ik werd hier al weer boos om in mezelf omdat we alzovaal hebben aangegeven dat die kinderen niet alleen kunnne zijn. En wij wilden alleen in die klas als er een leerkracht zou zijn omdat de kinderen niet naar ons luisteren. We liepen verder naar de school en de helft van onze groep wilden daar al niet heen. Dus ik ben uiteindelijk met Claire en Maaike naar de klas gegaan. Gelukkig bleef Augustien wel in deze klas, hij deed nietzoveel maar de kinderen luisteren wel naar ons. We speelde met ze en deden spelletjes. Ineens zag ik dat Augustien samen met een kindje aan het opdrukken was. Hij js 64 en ik dacht huh Augustien en opdrukken? Was wel heel leuk om te zien dat hij dit wel kon en kinderen hem na gingen doen. Na de koffie pauze ging ik even om de tafel zitten met Francis en Anthony. Aangezien mijn vader en zijn vrouw mij geld hebben gegeven om aan iets uit te geven wat mij goed lijkt. Ik wilde dus even vragen wat echt nodig is rond de school. Hier hebben we het een en ander over besproken. Binnenkort gaan we het geld pinnen en gaan hier dus dingen voor kopen. Dit volgt later in een andere blog als ik alles gekocht hebt. Ik hou dat nog even voor me. Daarna wilde ik niet meer naar de special needs class omdat het anders echt te lang was. Ik ging helpen met tekenen. Eline is bezig met tekeningen op grote vellen gekleurd papier. Dit word dan in de klassen gehangen. Dingen met dieren en planten ging ik tekenen. Ik zocht voorbeelden op internet en ging deze vervolgens na tekenen.

S midsags gingen we weer met de boda weg om naar een huis te gaan. Hier gingen we helpen met maïskolven pellen. Dit lijkt heel makkelijk maar dit was nog best moeilijk. Sommige zaten heel vast in de kolven. Een jongentje van de special needs class woont daar en kam aanlopen. Hij zag ons zitten en begon te lachen. Toen liep hij op mij af en gaf me een dikke knuffel. Daarna kwam hij tegen mijn benen aan leunen. Na het maïs pellen gingen we weer naar de school. Hier gaven Laura en Jolande een presentatie over begrijpt lezen, aangezien dat een groot probleem is in het onderwijs. Dit was leuk om te zien omdat er een paar leraren en leraressen bij zaten die erg geïnteresseerd waren. Toen we terug naar huis liepen zag ik dat ik op allebei mijn duimen een grote blaar had zitten.. Dit deed behoorlijk pijn, en deze heb ik niet doorgeprikt omdat ik bang ben op infecties. Ik laat ze wel gewoon uitdrogen.

Daarna hebben we onze tassen gepakt en werden we met de auto naar Villa katwe gebracht. Dit omdat Claire naar huis zou gaan en je niet met je koffers met de Matatoe wil en kan haha. Toen we weg reden kwam een auto ons tegemoet rijden en die had vissen aan zijn moterkap hangen. Wij moesten hier hard om lachen en vroegen aan onze huisbaas waarom dit gebeurt. Hij zei dat mensen dit doen zodat ze de geur van de vis niet in de auto hebben. Toen we bij Villa katwe aankwamen hebben we pizza gegeten bij het kampvuur. S avonds nog even gebeld met mijn oma. Daarna met Laura samen gebeld naar mijn huis. Daar waren laura haar moeder, mijn vriend en vader en zijn vrouw. Erg leuk om hun even te zien. Dit was heel even want facetime deed het niet goed. Daarna overgegaan op bellen via whatsapp. Dit was erg gezellig en we hebben veel gelachen. Na een uur te hebben gebelt wilden we gaan slapen. Maar Eline ons huisgenootje was ook bij Villa katwe maar die werd ineens ziek. Dus Laura en ik hebben ons even omgetoverd tot zusters. Om half 12 gingen we dan eindelijk slapen, want de wekker gaat ook weer optijd. Op naar een leuk weekendje Jinja.

Week 4 vrijdag, zaterdag, zondag

Vrijdag 26 oktober.
Vanaf gisteravond is er al geen stroom en dezemorgennog steeds niet. De stroom ligt er wel eens vaker een paar uur af maar dit is wel erg lang. Nu kunnen we geen brood roosteren. Ook hebben we heen warm water. Gelukkig brengen ze dan altijd gekookt water vanuit de keuken. We lopen daarna weer naar de school voor de meeting. Dit is mijn laatste meeting omdat ik de andere weekenden op trip ga opvrijdag. De meeting is altijd in het Engels. Ik doe altijd mijn best om het te volgen, maar na een tijd lukt dat niet echt meer. Omdat je de hele tijd luisterd is het moeilijk om het daarna goer te blijven luisteren. Sommige spreken goed Engels, maar anderen totaal niet en praten heel zacht. Eerst verteld iedereen hoe haar of zijn week was. Mijn week was goed deze week. We hebben dingen aangegevene waar we tegen aan liepen en dit hebben ze opgepakt. Dat heb ik verteld dat ik daar heel blij mee was. Daarna waren het vooral algemene dingen. Ik heb ook nog gevraagd of ik om tafel kan met een paar mensen voor sponsoor geld wat ik heb gekregen van mijn vader en zijn vriendin. Hier gaan we komende week even naar kijken. Na de meeting liepen we terug naar het huis en we zouden met de boda's en de matatu naar Masaka gaan. Maar onze huisbaas wilde hier ook geen dus heeft hij ons meegenomen met de auto. Heerlijk weer een weekendje in Masaka. Waarschijnlijk is dit mijn laatste weekendje in Masaka aangezien ik de andere weekenden op tripjes ga.

Op de meeting hoorden we nog dat er twee kinderen vermist zijn van school. In de auto wilden we weten hoe dit zat. De kinderen zijn waarschijnlijk geofferd door "heksendokters". Deze mensen denken dat ze rijk worden door kinderen te offeren, te vermoorden of op te eten.
Het is een naar idee dat dat dus ool gebeurt in de omgeving waat wij leven... Wij dachten dat als kinderen oorbellen hebben dat de ouders dan rijk waren, maar dit bleek dus niet te zijn. Het blijkt duszote zijn dat kinderen dan niet meer geofferd kunnen worden omdat ze niet "heel" zijn.

Daarna werden we afgezet bij Plot 99. Daar hebben we gezellig geluncht. We kwamen Kristel en Ceres ook nog tegen daar. Dus gezellig met 6 meiden geluncht. Dit was erg gezellig! We hebben veel gelachen maar ook weer vervelende verhalen gehoord. Daarna zijn we naar Masaka Backpackers gegaan, daar gingen we dit weekend slapen. We zijn hier nog nooit geweest maar het was hier prima. We hebben zelfs een eigen badkamer in onzs slaapkamer. Hoe blij kun je zijn met een badkamer in je slaapkamer en san ook nog een normale wc, douche en wastafel. Weer een besef momentje hie blij je hier mee kan zijn! Lauea en ik zouden met Ellen op 1 kamer slapen maar die was er nog niet. Dus we besloten vast te gaan douchen. Eindelijk weer een warme douche, heerlijk! Toen ik wilde douchen ging ik eerst naar de wc. Ik zei tegen Laura dat ik de badkamer deur niet op slot deed omdat we toch met z'n tweeën waren. Toen ik naakt op de wc zat ging de deur ineens langzaam open. Daar zat ik dan op de wc.. Laura en ik lagen allebei helemaal dubbel hierom. Laura deed de deur weer dicht en we beleven lachen. Dit was echt heel grappig! Ik zag dat ik allemal buljtes had. Ik heb dus nu ineens last van zonne allergie.. Dit is en bijwerking van de malariapillen. In Nederland heb ik hier ook wel eens last van maar nietzoerg als hier. Hier heb ik wel pilletjes voor mee, hopen dat dit gaat helpen. Na het douchen was Ellen ook aangekomen, nadat zij gedoucht had gingen we naar het centrum van Masaka. We gingen hier heen met Ellen, Laura, Hilliene en Wiebren. Die sliepen daar ook en zijn ook vrijwilligers van Doinggoood. We moesten geld pinnen en we hebben stof gekocht om iets van te laten maken. In de supermarkt hebben we nog wat dingen gekocht onder andere een fles witte wijn voor s' avonds. In de winkel krijg je een plastic zak voor je boodschappen maar deze was niet stevig genoeg. De plastic zak ging kapot en de wijn viel erg uit. Ik liep met de tas en liep gewoon door. Na een paar meter dacht ik moeten we dit niet opruimen? Maar niemand keek en er was ook geen prullenbak, dus we hebben het gewoon laten liggen haha.

'S Avonds hebben we gegeten bij Frikandellen. Hier waren we met 8 vrijwilligers. Hier gingen we bbqen, het was heel erg lekker! Alleen maar salades en broodjes gegeten. 1 stukje kip wilde ik proberen maar dit was niet gaar dus heb het niet opgegeten. Het was erg gezellig onderling. Het is nog steeds bijzonder hoe snel je iedereen leert kennen hier en hoe snel het voelt dat je elkaar al door en door kent. We werden daar weer opgehaald door een busje van Masaka Backpackers, dat was erg fijn. In het donker op de boda is niet echt veilig hier. Toen we in de kamer aan kwamen zijn we gelijk gaan slapen, wewaren erg moe.

Zaterdag 27 oktober.
Vanmorgen staan we op en gaan we lekker ontbijten in het hotel. Daarna maken we ons klaar om naar het zwembad te gaan. We gingen met boda's richting het zwembad. Daar hebben we gezellig gezeten met 8 Nederlands totaal. Even gebeld met mijn vader en zijn vriendin. Daarna met mijn zusje, moeder en broertjes. En op het einde van de middag met mijn vriend. Erg fijn om hun allemaal weer even te zien en te spreken. Nog even middag gegeten bij het zwembad en 's avonds gelopen richting het restaurant. Daar weer een hele gezellige avond gehad en lekker gegeten. Ook weer veel gelachen met iedereen. Nadat we klaar waren met eten hebben we afscheid genomen van Kristel en Ceres. Wij gaan de komende weekenden op tripjes en hun niet. Zij blijven nog tot Januari hier in Oeganda. Erg jammer dat we ze niet meer zien want mensen voelen hier zo snel als vrienden en familie. Daarna worden we weer terug opgehaald met het busje van het hotel, het was inmiddels al weer donker. Toen zijn we lekker gaan slapen.

Zondag 28 oktober.
We stonden op en gingen benenden weer ontbijten. We kregen weer lekkere yoghurt met vers fruit. Daarna gingen we naar de kamer om nog even warm te douchen. Daarna vertrokken we met onze spullen naar Masaka. We hebben onze spullen bij Villa Katwe neergelegd, dan hoeven we niet alles mee te nemen naar het centrum. Villa katwe is het hotel waar we in de weekenden slapen als we in Masaka blijven. We gingen lopend richting het centrum om Souvenirs te kopen. Ook wilden we even lunchen. De heenweg lopen was toch langer dan verwacht. Het was erg heet en we hebben er wel een uur over gedaan. We hebben wat gegeten bij een bakker. Daar hadden zw heerlijke koekjes en broodjes me kaas. Toen we door de stad liepen kwam er een auto langs met muziek, een microfoon en boxen. Hij zei ineens iets over mzungu's door zijn microfoon. Iedereen wist dus gelijk dat er blanken liepen. Ook kijkt iedereen naar ons en mensen die tegen ons willen praten zeggen tegen ons " helle my friend". Dat begint wel erg vervelend te worden. Helaas hebben we geen Souvenirs kunnen vinden hier.. We liepen ook nog even over een soort van markt, maar hier rook hetzonaar dat we weer terug liepen. We liepn via de andere kant terug. Daar zagen we grote stukken vlees hangen buiten aan haken. Hier werd ikzomisselijk van.. En we zagen heel veel kippen in hele kleine hokjes, dit waszozielig om te zien. Ik eet hier al bijna geen vlees meer, maar als je dit ziet dan kan je wel snel vegetariër worden. De terugweg gingen we met de boda terug, omdat het te warm was om te lopen.
Daarna hebben nog even gezeten bij Villa Katwe, dit was nog even relax. Rond17:00wilden we weer richting ons huis gaan. Toen we bij Villa katwe weg liepen stonden daar al bodas, erg fijn want dan konden we gelijk gaan. De man begreep niet waar we heen moesten. Hij had helemaal rode ogen dus hij leek wel dronken of stoned. Toen reed hij opeens met Ellen, die naar een ander project moet, mee. Dit was voor ons de verkeerde kant. Toen waren we er klaar mee en zijn we afgestapt. Een oudere man kon ons wel brengen en toen zijn we daar opgestapt. Die man keek boos, maar dat boeide ons niet echt.
Bij de matatu zaten we toevallig met z'n vijven erin, vijf mzungu's! En daarnaast zaten er nog teveel mensen bij, het was echt proppen. En toch lieten ze er steeds meer mensen bij, uiteindelijk zaten er twintig mensen in. Opeens moest er een vrouw in komen die wat steviger was en ze moest naast mij zitten. Ze zat met haar kont op mijn been dus daar zat ik dan.... Toen weer op de boda naar huis en daar lekker met z'n allen over het weekend gekletst en heerlijk patat gegeten.
Toen we thuis kwamen zagen we dat de buurtkindjes zelf een schommel hebben gemaakt. Ze hadden en touw in de boom gehangen en daar een tak aan vast gemaakt om op te zitten. Daarna zijn we nog even naar de naaister geweest om iets te laten maken van de stof die we gekocht hebben. Ik laat een jurk en een rok maken. Heel benieuwd hoe het gaat worden!

Week 4, Maandag tot Donderdag

Maandag 22 oktober.

Vanmorgen werden wakker en zouden we onze koffers moeten verplaatsten. We hadden onze koffers in een kamer naast ons neer gelegd aangezien er op onze kamer geen plek is voor onze koffers. We leggen de koffers in een andere kamer neer samen met de rest van onze mee gebrachte spullen. Dit duurde even maarja dan was het wel klaar. Toen we daarna wilden eten was er geen brood meer. We dachten oke en nu.. Eerst aten we de popcorn en een gekookt ei die we s' morgens altijd krijgen op. Uiteindelijk belt een huiagenootje onze huisbaas op om te zeggen dat we geen brood hebben. Hij dacht dat er nog wel genoeg was maar zei dat hij iemand zou vragen om brood te brengen. Gelukkig was het brood er met 10 minuten dus dat scheelde weer. Omdat we geen brood hadden en dus een tijd gewacht hadden liepen we later dan normaal richting de school. Toen we net ons straatje uit liepen kwamen we Augustien tegen. Hij vertelde ons dat we in de tuin gingen helpen bij iemand die dit niet zelf kan. We liepen een stukje terug langs ons huis richting de tuinen. Daar hebben we zoete aardappelen geplant. We hebben erg veel gedaan en waren met 2 uurtjes werken klaar. Gelukkig wel want het was leuk werk maar vandaag was een warme dag met veel zon. Daarna hebben we nog even geholpen met onkruid weghalen in een tuin. Toen we thuis waren hebben Laura en ik onze was gedaan. We dachten dat we niet veel was hadden, maar hebben er 1,5 uur over gedaan. Maar dit was wel goed te doen aangezien het mooi weer was en er een wind stond. Toen we klaar waren ontmoete we onze nieuwe huisgenoot, Jolande. Ze komt hier ook vrijwilligerswerk werk doen. Nu zitten we dus met 5 meiden in 1 huis. We hebben even gepraat tijdens het lunchen en daarna was het weer tijd om naar de school te gaan. 

Toen we op de school aankwamen hoorden we dat we water zouden brengen naar een vrouw. Deze vrouw kan niet lopen en tijgert over de de grond. We hebben haar al eens zien kruipen dicht bij de school. Laura had een keer aangegeven tegen iemand of we die vrouw niet zouden kunnen helpen. Dat gingen we dus nu doen en daar had ik erg veel zin in! We vullen 8 jerrycans met water op de school. Daarna lopen we een stuk over de weg. Vervrolgens moet we een stuk een berg op. De jerrycan is erg zwaai en het is nog steeds erg was buiten. Ik loop achteraan als de zoon van de huisbaas ineens voor mij stopt en zijn jerrycan neer zet. Hij loopt naar een bananenboom en plukt daar wat af. Hij verteld dat dit de vrucht is van de bananenboom. Dan haalt hij er een paar bladeren af en stopt het in het gat van mijn jerrycan. Hij laat zien dat er nu geen water meer kan uitkomen en verteld dat ik hem nu wel op mijn hoofd kan dragen. De andere meiden hebben het al zonder deze vrucht geprobeerd door je duim er ver in te stoppen, maar dan lekt er steeds water langs je hoofd. Als we verder lopen draai ik de jerrycan en leg ik deze op mijn hoofd, hij lekt inderdaad niet en het is best te doen. Na een stukje lopen merk ik dat het zwaarder begint te worden. Alles begint pijn te doen, mijn armen, mijn hoofd en mijn nek. Dan besluit ik het laatste stukje toch maar weer gewoon te gaan tillen. Maar even voelde ik me een echte oegandees, want ze dragen hier echt alles op hun hoofden. We komen aan bij een klein  huisje van 3 bij 2 meter denk ik. Alleen de vrouw is nog niet thuis dus we besluiten te wachten. Na een 10 minuten wachten komt de vrouw er aan. Ze tijgert over de grond richting haar huisje. Als ik haar zie aankomen kijk ik gelijk weer weg omdat ik het zo zielig vind dat iedereen haar zo aankijkt. Ze opend haar deur en gar binnen zitten. Dan begroet ze ons. Wij vullen haar water tank met de meegebrachte jarrycans. Ze is zo blij hiermee dat ze begint te stralen en ons bedankt door haar handen tegen elkaar te leggen. Ik ben nieuwschierig wat het verhaal is van deze vrouw. Ik vraag aan Augustien hoe het kan dat ze niet kan lopen. Ausgustien vraagt alles in het oegandees aan de vrouw wat we willen weten. Hij verteld ons dat ze altijd goed kon lopen maar een ongeluk heeft gehad met de auto. Daarbij is ze aangereden en 1 been werkt niet meer. Ik ging er van uit dat ze verlamd was geraakt aan beiden benen, maar het bleek 1 been te zijn. Als Augustien verteld over haar dan laat ze ineens haar been zien waardoor ze niet meer kan lopen. We zien dat haar been gebroken is haar been staat helemaal scheef en je ziet dat het bot naast het andere bot zit. Ik vraag Augustien hoelang geleden dit gebeurt is en hij verteld dat het nu 2 jaar geleden gebeurt is..

Het besef kwam daar voor mij wel even hoe goed wij het hebben in Nederland. Als wij wat breken of een ongeluk krijgen dan gaan wee naar het ziekenhuis. Maar hier is dat voor de meeste mensen gewoon niet te betalen.. Ook zouden wij krukken kunnen krijgen als je last hebt van 1 been zodat je nog wel kunt blijven lopen. Ik vond het best wel heftig om dit te zien omdat je dan alles ineens zo goed beseft. Ineens zit ik er over na te denken of ik deze vrouw niet zou kunnen helpen. Maarja hoe ik dat voor elkaar krijgen met de middelen die ze hier hebben. Haar been is al 2 jaar gebroken en het is lastig dat nu nog te herstellen. En als dat wel zou kunnen zou er een revalidatie periode aan vast komen, aangezien ze dit been al 2 jaar niet meer gebruikt. 

Als we thuis komen willen Laura en ik ons haar wel graag wassen. We besluiten om toch een keer onder de douche buiten dat te doen. Omdat ee in het weekend ook buiten hebben gedoucht en dit ook erg primitief was. We koken warm water in de waterkoker, en vullen een jerrycan met koud water. Het kokend water doen we bij het koude water in. We maken elkaars haar nat en dan wassen we onze haren. Oke dit lukte best goed, waarom hebben we dat niet eerder bedacht. Savonds komen de buurt kinderen nog even en gaan we optijd naar bed. Weer een warme maar bijzondere dag voorbij!

Dinsdag 23 oktober. 

S' morgens liepen we naar de school en gingen we bloemen planten. In het midden van de school zijn 3 kleine grasvelden. Daar willen ze bloemen om heen bloemen. Het waren kleine boompjes waar bloemen uit komen als ze groeien. Bij het begin gingen 2 jongentjes uit de special needs class helpen. Dit vond ik erg leuk om te zien want ze konden goed helpen. Daarna werden ze weg gehaald en gingen wij door mer planten. 2 begleiders maakten de gaten zodat wij de kleine boompjes konden planten. Het was weer zoals altijd erg gezellig onderling. We hadden gesprekken over van alles en nog wat. Toen wilde een vrouw mij koppelen aan een begeleider van hier. Ik zei dat ik een vriend had en dat ze dat wist. Ook liet ik mijn ring zien. Francis zei dat hij mij niet wilde omdat hij een dunnere vriendin wilde. Wij moesten allemaal erg hard lachen. Ik zei gelukkig maar want ik heb toch al een vriend. Later begon het gesprek weer hier over en zei ik of Laura niks voor hem was. Francis pakte een klein boompje en deed net of hij een huwelijksaanzoek wilde doen voor Laura. Wij vonden dit zo grappig dat ik besloot mijn mobiel te pakken en dit te filmen. Laura, Jolande en ik moesten zo hard lachen hoe hij dit deed. Toen begon het te regenen en gingen we binnen even schuilen. Toen de regen voorbij waa riep Francia of ik even mee wilde lopen naar buiten. Ik dacht oh wat gaat hij nou zeggen. Hij vroeg heel serieus aan mij of ik het weer kon voorspellen en of ik tegen god kon praten. Ik moest lachen en zei dat ik dit niet kon maar dat je aan de lucht wel kunt zien of het gaat regenen of niet. Ik heb namelijk de afgelopen weken wel vaker gezegd dat het zou gaan regenen en elke keer gebeurde dat ook. Na de regen gingen we het laatste stuk planten en daarna mochten we nog even helpen in de Special needs class. Daar gingen we spelletjes doen met de kinderen. Ik zat met 2 jongens aan de tafel en wilde met hun memory gaan doen. Maar ipv dat te doen ging ik de kinderen dieren leren. Ze zeiden goed na wat ik zei. 1 jongen kon het goed na zeggen maar onthield niks. Als ik een plaatje aanwees zonder iets te zeggwn wist hij het niet. De andere jongen kon niet goed mij na zeggen omdat hij moeilijk spreekt. Maar als ik een plaatje van een koe liet zien dan wist hij wel dat het een koe was. Erg leuk om te zien dat ze dingen leren met wat je met ze doet. Daarna kwam Eva weer even langs. We hadden een gesprek over hoe het ging en wij hadden nog wat vragen. 

Na de lunch werden we opgehaald met de boda's omdat we naar een womens club zouden gaan. Dit was een stuk rijden. Maar wat een mooi uitzicht hadden we. Dat is echt niet te omschrijven hoe mooi de plekken hier zijn. Toen we aankwamen zaten er 2 vrouwen op matjes op de grond. Ze waren bezig om mandjes te maken. Eerst zaten we heel lang en stelden we ons voor. Later kwam er nog een vrouw bij die wel engels sprak, dus dat was makkelijker om mee te praten. Daarna kregen we de een klein mandje met naald en draad er aan vast. We gingen zelf de mandjes verder af maken. Dit was gewoon om even te doen zodat je weet hoe hun dat doen. Voor we naar huis gingen konden we doorgeven wat je wilde voor mandje. Ik heb ook doorgegeven wat ik wilde en welke kleuren. Nu gaan ze dat speciaal voor je maken en dan kan je dat kopen. Volgende week kunnen we dat ophalen en betalen! 

Woensdag 24 oktober. 

Vanmorgen liepen we richting een huisje waar we een keuken voor gaan bouwen. Eerst moetsen we beneden hout gaan halen voor het maken van de keuken. We liepen naar beneden naar het dal. Daar kregen we grote messen en mochten we een boom omhakken. Dit was nog best lastig omdat ik steeds op een andere plek sloeg. Maar uiteindelijk kreeg ik de bom omver. Daarna werd er gezegt dat we de bomen mee naar boven moesten tilllen. Wij dachten uh weet je hoe zwaar dat is als we dat helemaal naar boven moeten dragen. Laura en ik pakte samen een boom op en legde deze op onze schouders. Laura liep voor op en ik liep achter aan. De boom was ongeveer 6 meter lang. Daar liepen we dan weer de berg op met een boom op onze schouders. Het was best een heel lang stuk lopen dus we legde een paar keer de boom neer om even een pauze te kunnen houden. Na een tijdje lopen kwamen we aan bij het huis. Daar legde we de boomstammen neer. We gaan morgen verder om het keukentje te maken. Daarna liepen we weer terug naar de school. Toen zouden we eigenlijk in de special needs class nog helpen. Maar we waren met zo veel mensen dat Laura graag in de top class wilde kijken(groep 3). Dus wij vroegen of we daar mochten kijken. Daar hebben we een uur gekeken. De klas deed goed hun best en de leraressen waren erg enthousiast. Als ze wat goeds zeiden of deden dan were er voor ze geklapt en mochten ze dansen. Hier kunt werd ik helemaal vrolijk van! Na een tijdje had ik het wel gezien en ging ik samen met een andere vrijwilliger naar de special needs class. Daar speelde ik eerst met een meisje met de blokken. Ze werd helemaal vrolijk en dat maakte mij weer vrolijk. Daarna ging ik met een jongentje aan de hand van plaatjes de woorden leren. Het waren plaatjes met dieren en ik leerde hem de engelse woorden. Ik vond het zo leuk om te doen. Hij kon de woorden wel zeggen maar als ik hem wat aanwees en vroeg wat het was, dan wist hij het niet.

Na de lunch werden we opgehaald met de bodas. Maar we hadden 2 bodas en waren met 8 personen. Dus hoe gaan we dat doen. Maarja hier is alles heel normaal dus met 4 mensen op een boda dat kan best. Het was best wel een stuk rijden dus dat zat wel erg krab. Toen we aankwamen kregen we te horen dat we een stoof zouden gaan maken voor mensen. Daarmee kunnen ze veilig koken. We kregen eerst een voorbeeld te zien waar al een stoof was gebouwd. Daarna liepen we een stuk naar het huis waar we de stoof zouden gaan maken. Er lag zand en water voor ons klaar. We trokken onze schoenen en sokken uit. Er werd water op het zand gegooid en wij moesten met onze voeten stampen in de modder. Zodra het met water werd gemengd en wij goed beleven stampen dan werd het een soort van klei. Ik pakte mijn telefoon en deed een paar nummers op die wij leuk vonden. De mannen waarmee wij waren kenden deze muziek niet dus dat was wel grappig. Het was erg gezellig onderling in de groep. Toen we klaar waren met het stampen in de klei maakten we grote ballen hiervan om dat vervolgens naar de keuken te dragen. Hier waren al 4 stukken van bananen bomen neer gezet. Dit werd zo neer gezet zodat als de klei opdroogde dat ze gaten er bleven. Daar konden de pannen dan worden opgezet en het vuur onder worden gemaakt. Ik maakte te ballen om die aan te geven aan de rest die bij het keukentje stonden. Toen we klaar waren gingen we onze handen en voeten wassen in een bak. Daarna badslippers aangedaan zodat je voeten kondern drogen. We liepen weer terug naar de boda's om weer richting huis te gaan. De vrouw waar we vorige week matjes bij gingen vlechten kwam naar ons toe gelopen met 4 stroken in haar handen. Het werd voor ons vertaald in het engels wat ze zei. Ze zei dat er vorige week iemand was die graag een boekenlegger wilde. Ik zei dat ik dat was, ze gaf me de stroken zodat ik er 1 kon uitkiezen. Ik pakte het er 1 maar toen werd er vertaald dat ze die niet had gemaakt maar andere 2 stroken. Dus natuurlijk wilde ik er daar 1 van omdat ze het speciaal voor mij had gemaakt. Ik koos een andere uit uit en bedankte haar in het oegandees.

Toen we thuis kwamen besloot ik om toch maar eens buiten te gaan douchen. Want ja dat moet je toch een keer gedaan hebben als je hier bent geweest. Ik vulde een bak met koud en warm water en nam mijn schone kleding mee naar het hokje buiten. Daar kon ik me opzich fijn douchen met de bak met water en een kopje om me af te spoelen. Het uitzicht was erg mooi. Je kijkt op een dal en ziet weer een berg met erg veel groen. Nu kan ik zeggen dat ik buiten heb gedoucht met erg mooi uitzicht. S' avonds nog even met de kinderen buiten gespeeld. Het buurjongentje van 5 leren tellen tot 20 in het Nederlands. Hij zat al de heletijd op mijn schoot en ik bedacht me om een typisch kinder spelletje uit Nederland met hem te doen. Ik begon hem te leren in het Nederlands: " hobbel in de weg, hobbel in de weg gat in de weg". Hij vone dit erg leuk en moest hard lachen. Hij zei tegen mij:" i like to do this hobbel". Het was erg en erg leuke dag weer vandaag.

Donderdag 25 oktober. 

S' morgens gaan we wat eerder weg van het huis dan normaal. We hadden afgesproken wat we om 9 uur bij het huisje zouden zijn waar we de komende tijd een keuken voor gaan bouwen. Toen we daar heen liepen kwamen we onderweg Francis en Antony tegen. Ze waren iets vergeten dus gingen dat ophalen. Wij zouden wachten op de bankjes voor het politie bureau. Toen ze er aan kwamen liepen we rustig richting het huisje. Het was inmiddels al 9 uur geweest, maar naar de tijd kijken doen we hier bijna niet meer. Het word toch altijd later dan gepland hier haha. 2 van onze begeleiders begonnen zelf dingen te doen en vroegen ons niks. Wij zaten op de grond en op een bankje te wachten tot we iets konden doen. Dit duurde wel even voor ze ons er bij betrokken. Daarna maakten we gaten waar we later de palen in konden zetten. Na een tijdje begon het te regenen. We stonden buiten te schuilen onder een stukje van het dak. Maar het begon zo hard te regenen dat we naar binnen gingen. Hier zaten wij in een klein huisje binnen. De regen duurden wel erg lang dus mensen gingen slapen. Dat doen de mensen wel snel hier als het regent. Na een tijdje gingen we weer verder met de gaten maken. Daarna hielp ik Augustien met het afmeten van de palen zodat alles even lang was. Het was erg gezellig onderling deze morgen. 

Na de lunch gingen we naar de school en gingen we de kleding van de kinderen weer maken. Dit deden we een uurtje en daarna kregen we dans les. Toen we aankwamen in de klas zaten en stonden er erg veel kinderen. Wij dachten dat er een paar zouden zijn met een en leraar. Maar het waren er dus heel veel en Francis onze begeleider was er bij. We gingen zitten en we kregen eerst weer een paar dansen te zien. Daarna werden onze handen gepakt door 1 van de kinderen. Ik werd uitgekozen door een meisje die mij de vorige keer ook koos. Erg lief en leuk meisje die altijd aan mij vraagt hoe het gaat als ze me ziet. Het dansen was nog wel erg moeilijk

Je moest je voeten tikken en dan je heupen bewegen. Maar je heupen gingen sneller dan je voeten dus dit was nog wel erg moeilijk. Het was wel super leuk om te leren en te doen met de kinderen. 

S' avonds wilden we graag naar de pub omdat we zin hadden om te dansen. Maar na het eten viel de stroom uit. Dus we gingen ons klaar maken met de zaklamp van onze telefoons. Dit was al heel grappig omdat we hier de grootste lol in hadden. Toen kwam de zoon van onze huisbaas binnen en vroeg of we nog wel heen wilden. Eerst wilden we niet meer heen omdat er toch geen stroom was dus ook geen muziek en licht. Ik probeerde Francis te bellen om te vragen of hij daar was, maar hij nam niet op. Dickson besloot om met ons samen te gaan kijken of hij daar was. Dus we gingen met de boda naar de pub. Daar was Francis dus niet, Dickson besloot te gaan kijken bij zijn huis en de school. Daar was ook geen Francis te bekennen. Toen we net weer terug wilden rijden hoorde we ineens een bekenden stem zeggen: " hoi hoi". Dat was dus Francis, we besloten toch om te blijven. Dickson ging zijn vrienden ophalen die ook mee wilden. Wij gingen met Francis en Anthony onze huisbaas de pub in. Hier bestelden we weer een simenof (Smirnof ice) zo als mensen dat hier noemen. We hadden leuke gesprekken met Francis en Anthony. Francis begon weer voor de grap over het huwelijksaanzoek van Laura. Hij ging voor Laura staan en begon heel serieus over het aanzoek. Er zaten nog een paar mensen in de pub die hard moesten lachen. Francis liep ineens naar buiten en kwam terug met een geplukte bloem. Jolande en ik moetsen erg hard lachen! Daarna gingen Francis en Anthony weg en kwamen Dickson en zijn 2 vrienden binnen. We zaten eerst rustig in de pub en praten wat. Daarna vertelden wij wat er was gebeurt met Francis. Een vriend van Dickson ging dit ook doen voor Laura. Het was zo grappig dat ik bijna moest huilen van het lachen. Ineens wilde hij met Laura dansen en pakte Laura haar hand. Nog steeds moeten Jolande en ik heel hard lachen. Ze dansten even en daarna besloten we allemaal te gaan dansen. Ik pakte een stoel en zette die in het midden neer. Daar konden we dan een mobiel op leggen voor de muziek. Het was erg gezellig en hadden de grootste lol met muziek op een telefoon en een kaars lichtje. Bijzonder hoe gezellige avond je kunt hebben met bijna niks. Daarna werden we naar huis gebracht en gingen we lekker slapen! 

Week 3, weekend Lake Mburo en Lake Bunyonyi

Vrijdag 19 oktober.

Onze wekker gaat om 06:30, en het is tijd om ons klaar te maken voor een weekendje weg. Om 07:15 zitten we aan het ontbijt met Kristel en Ceres. Die kwamen bij ons ontbijten omdat we ook bij Villa katwe zouden worden opgehaald. We genieten weer van het heerlijke ontbijt die ze hier hebben. Dan komt Ellen ook aangereden achter op een boda, we zijn compleet. Om 08:00 komt de chauffeur van onze organisatie Ken aangereden in onze eigen bus. Daar gaan we dan op naar Lake Mburo. Dit is een park waar je kunt mountainbiken tussen de wilde dieren. We hebben een gezellige autorit, want we hebben elkaar een week niet gezien dus er is genoeg te bespreken. De auto rit zal 2 uur gaan duren. Na tijdje rijden gaan we vanaf de grote weg een zandpad op. Dus ze weg duurde een half uur en er waren veel hobbels dus mijn misselijkheid kwam weer opspelen. Gelukkig ging alles goed onderweg. We kwamen onderweg nog koeien met grote horens, zebra's en apen tegen. Onze chauffeur stapte uit en zei ons dat wij ook konden uitstappen. We vroegen of het wel veilig was zo tussen de dieren, maar hij zei ons dat dit wel kon. Ik pakte mijn camera en heb mooie foto's kunnen maken van de koeien en zebra's. Daarna reden we nog een stukje en kwamen we aan bij een restaurant waar je ook kon blijven slapen. We zagen de mountainbike's al klaar staan en we moeten onze helmen en fietsen afstellen op de juiste maten. Na dat we dit gedaan hadden vertelde hij dat we 2 uur gingen mountainbiken. We stapten op onze fietsen en reden een stuk naar het park toe. Toen we daar aankwamen zagen we al gelijk een groep zebra's staan. Super mooi en best wel dichtbij, alleen zijn ze bang voor ons en lopen ze rustig weg al ze ons zien. Onze gids vertelde van alles over de zebra's en wij luisteren naar hem. Daarna moeten de door een smal stukje heen en aan allebei de kanten liggen takken. Iedereen rijd er zo door heen maar Laura blijft vast zitten, dus ik wacht op haar omdat ik achter haar fiets. Hier is door de meiden een leuke fotot van gemaakt natuurlijk haha. Daarna maken we mooie fiets tocht en we zien veel watervogels, zebra's, koeien, antilopen en impalas. Ik had mijn camera mee dus heb veel mooie foto's kunnen maken! Ook laten we onze gids nog een groepsfot maken voor de zebra's. Ook hebben we botten van een wildzwijn en een zebra gezien. Wel zielig maar het blijft natuurlijk de natuur. Ik vond het ook wel weer bijzonder om deze botten van zo dichtbij te kunnen zien en fotograveren. Dr natuur was hier ook zo mooi om te zien. Toen we bijna 2 uur aan het fietsen waren en op de terug weg waren zagen we een donkere lucht aankomen. Hij zei dat we hard moesten gaan fietsen om voor de regen weer terug te zijn. We waren allemaal erg moe maar wilden niet nat worden. Dus we moesten een heuvel op fietsen, maar dit was erg zwaar. Dus we besloten even te gaan lopen. Na een stukje lopen begon het te regenen dus maar snel weer op de fiets gesprongen en snel naar het restaurant gefiets. We kwamen net optijd aan, toen we binnen waren viel het water met bakken uit de lucht. Daarna kregen we een voorgerecht van koolsalade, een hoofdgerecht die we zelf hadden gekozen, en als na gerecht kregen we een fruit salade. Na dat we klaar waren stapte we weer in de auto voor een rit van 4 uur naar Lake Buyonyi.

We hadden een gezellige rit weer in de auto. Op een gegeven moment moesten we een berg om hoog. Dit vond ik helemaal niet prettig omdat er geen vangrail langs de weg zet. Ik besloot om maar niet te kijken en te vertrouwen op onze chaufferu Ken. Toen we weer naar beneden reden zagen we een groot meer liggen. We dachten oke daar moeten we vast zijn. Daar zagen we een paar kleine kano's liggen. Iedereen had zo iets van uh gaan we daarmee varen naar het hotel. We reden verder en stopte dus wel bij de kleine kano's. Toen stapten was uit en gingen we gelukkig niet met de kleine kano's. We vaarden met een bootje naar het eiland waar we zouden overnachten. Na 20 minuten varen kwamen we aan bij het eiland. Hier werden we ontvangen door een paar mensen van het hotel. Daarna lieten ze onze kamer zien. We hadden een slaapzaal, maar hadden ons het toch iets anders voorgesteld. Het kamertje was klein, er waren kluisjes maar er zat geen slotje op. De buitendeur kon ook niet op slot. We hadden geen badkamer dus moetsen naar buiten 2 trappen op om te douchen en naar de wc te gaan. De wc's waren compost wc's en roken behoorlijk vies, je kon alleen douchen met koud water. Als je warm water wilde moest je dit bestellen, betalen en een uur wachten. We baalden best toen we dit allemaal zagen. Want we dachten heerlijk een weekendje weg en genieten van de luxere dingen. Maar nu moesten we alsnog naaar buiten voor de wc en douche. Maar gelukkig wende dit ook weer, zoals alles dat hier wel went. S' avonds hebben we nog met z'n allen bij het restaurant gegeten en gedronken. Ik had pasta met allerlei groenten. Ik kon hier zo van genieten omdat we bij ons huisje niet heel veel groentes krijgen. Het is bijzonder hoe je hier van dingen kunt genieten waar je in Nederland totaal niet over na denkt. Het was op het eiland een stuk kouder dan op het vaste land. Zelfs met een shirt met lange mouwen en een dik vest hadden we het nog koud. We besloten chocolade melk te bestellen en daarna optijd te gaan slapen. Iedereen had zijn bed gekozen. We hadden namelijk 3 stapel bedden en waren met 5 meiden. Ik wilde graag boven slapen omdat je hier wat en muskietennet had. Onder had je alleen een gordijntje die dicht kon. Toen ik boven in het bed lag bedacht ik me dat het misschien niet z'n goed idee was om boven te gaan slapen. Er zat namelijk geen balk voor dus je kon er zo van afvallen. Ik twijfelde wat ik moest doen. Of onder gaan slapen en gestoken worden door malarinuggen of boven slapen met de kans dat ik van het bed zou kunnen vallen.. Ik besloot toch om beneden te gaan slapen aangezien ik heel druk ben in mijn slaap en te bang was dat ik zou vallen. We kletsten en lachten nog wat en daarna gingen we slapen.

Zaterdag 20 oktober.

Zaterdag morgen werden we wakker en gingen we naar het restaurant om te kijken wat we wilden ontbijten. Laura en ik besloten om een pannenkoek met kaneel, appel en rozijnen te bestellen. Hiet hebben we echt van genoten! Daarna hadden de ander meiden gevraag wat we allemaal zouden kunnen doen hier. We kregen een paar opties maar waren het allemaal snel met elkaar eens. We wilden een boottocht doen naar een drijvende markt en een hiking te doen naar het en hoge berg voor mooi uitzicht. We zouden dus de hele dag met de boot een tocht gaan maken. Eerst vaarden we een uur naar de drijvende markt alleen was die er niet.. Er lag 1 bootje en dat was het. Toch wilde de gids wel even van de boot af. We gingen met hem mee en hij vroeg of we een entertainment show wilden van een paar lokale mensen en die je dan moest betalen. Hier hadden we allemaal totaal geen zin in. We liepen door naar een paar huisjes. Daar liepen we langs een huisje waar allemaal eten in grote pannen buiten stonden te koken. Hij zei dat we daar iets van mochten kopen als we wilden, maar nee dankje het zag er niet echt smakelijk uit. Daarna gingen we een klein kamertje naar binnen hier mochten we het lokale drankje proeven. Je kon kiezen met of zonder alcohol, wij wilden die zonder alcohol. We vroegen om een klein bekertjes en wilde dat alleen proven en delen met ons vijfen. Maar wat kregen we... Een super grote mok en helemaal vol tot aan de rand van de mok. Het zag er heel vies uit maar ik heb het toch geprobeerd. Het was niet heel vies, maar lekker was het ook niet. Wij wilden niet meer dus onze gids drobk het bijna helemaal op. Daarna moesten we hier natuurlijk voor betalen dus dit deden we. We vroegen wat in dit dorpje de grens is voor het drinken van alcohol. Hij vertelde ons dat kinderen van 5 jaar dit lokale drankje ook al dronken. Wij verbaasten ons hier echt over. Net voordat we weg wilden gaan kwamen er 2 mannen binnen en die zagen er heel dronken uit. 1 man ging naast Laura zitten en keek heel dronken uit zijn ogen. We besloten dat het beter was om weer weg te gaan. Daarna kwamen we een man tegen en die ging in het Engels tegen onze gids vertellen dat hij vrijgezel was en dat hij wel graag 1 van ons zou willen. Het was zo dom dat hij dit in het Engels ging vertellen, want dit verstonden wij natuurlijk gewoon.

Daarna stapten we weer de boot in en vaarden we weer een uur terug naar de berg die we zouden gaan beklimmen. We stapten daar uit en we liepen de berg op. Dit was best een lang stuk en erg steil. Ineens voel ik dat iemand mijn hand vast pakt, van schrik trek ik mijn hand gelijk weer terug. Ik keek opzij en zag een jongentje van een jaar of 8 staan. Hij wilde vast even een mzungu aanraken. We liepen verder naar boven en alle kinderen keken ons steeds aan maar zeiden niks. Toen we boven op de berg stonden moesten we eerst bij komen van de hele klim naar boven. Daarna konden we genieten van het mooie uitzicht. Er liggen allemaal kleine en grote eilanden verspreid over de lake. Het was erg mooi om te zien en hebben natuurlijk een meiden fotoshoot gehouden. Toen we terug naar beneden liepen gingen we nog langs het project wat onze gids voirg jaar had opgezet. Hij was een soort van zwemschool begonnen. Daar gaf hij de kinderen zwemles. Omdat ze natuurlijk op een eiland wonen zou je denken dat ze kunnen zwemmen. Maar er zijn dus genoeg kinderen die niet kunnen zwemmen. Het was erg leuk om te zien! Toen we weer bij de boot aankwamen werden er uitgezwaaid door een groepje kinderen.

We vaarden verder langs een eiland waar een heel naar verhaal aan vast zat. Dit was een eiland waar ze in 1930 vrouwen naar toe brachten die voor het huwelijk zwanger waren. Hier zaten al deze vrouwen dan samen op een klein eilandje. Ze hadden hier niks te eten dus de meesten zijn daar voor of na de geboorte van hun kinderen overleden. Als ze geluk hadden werden ze mee genomen door bootvaarders die daar langs kwamen. Maar dan moest je geluk hebben dat ze jou het knapste vonden, want alleen de knapste namen ze dan mee. 1 vrouw had daar 3 dagen gezeten en werd meegenomen door een visser. Zei heeft geluk gehad en leeft nu nog steeds, ze is al wel in de 100 jaar. Tot op de dag van vandaag vinden ze daar nog steeds in het water botten van overleden vrouwen. Het was een naar verhaal om te horen en een naar idee om te weten dat daar nog steeds resten van mensen liggen.

Daarna vaarden we langs een eiland waar dieren waren. We zagen hier onderandere zebra's, impala's en ezels. We legden daar aan en stapten de boot af. De zebra's zagen we nu van heel dichtbij. Daarna liepen we door de berg op naar een resort waar we zouden gaan lunchen. Het was meer avond eten omdat we het eten pas om 5 uur kregen. We zaten aan een tafel buiten met erg mooi uitzicht. Ineens zagen we een aap voorbij komen. Deze ging richting de keuken want hij wist dat hij een banaan zou krijgen hoorden wij. Ze konden hem van best dichtbij zien en fotograveren. Na het eten gingen we weer terug naar het hotel. Daar hebben we allemaal nog even gedoucht. Dit was in een hokje buiten en het water was heel koud. Eerst wilde ik dit niet doen, maar het was een hele belevenis. Daarna gingen we in het restaurant zitten en speelden we een spel met vragen over vrienden. We hadden hier hele gesprekken over met elkaar alsof we elkaar al jaren kenden. Erg leuke dag en avond gehad met deze gezellige meiden!

Zondag 21 oktober.

Zondag was het een lange reis weer naar huis maar erg gezellig. Onderweg 1 keer gestopt om te plassen en iets te eten te kopen. Hier moesten we boven een gat in de grond plassen. Bij ons huisje hebben we ook een gat maar er staat een wc boven op. Maar sinds we dit zondag hadden gedaan, doen we dat thuis nu ook omdat het veel hygiënischer is. Verder was zondag niet een bijzondere dag

Week 3, maandag tot donderdag

Maandag 15 oktober.

morgens begint onze dag weer optijd. We staan op en maken ons weer klaar voor een nieuwe week. Week 3 begint nu al weer, wat gaat de tijd toch snel. Als we op het project komen gaan we bomen planten. Het zijn kleine boompjes die we rond de school gaan planten. Net voor wij 3 weken geleden aankwamen hebben ze een hek rondom de school geplaatst. En nu willen ze graag bomen er om heen hebben zodat het helemwal goed dicht zit. Laura en ik planten de bomen, terwijl onze 2 begeleiders de gaten graven met een groot mes. Ze hakken de gaten met dat grote mes in de grond. Wij willen dat ook wel proberen maar de grond is erg hard en hun weten precies hoe dit moet. Tijdens het bomen planten praten we over van alles en nog wat, erg gezellig dus zo tuseen het panten door. Ineens zien we Eva van doinggoood aan komen lopen. Ze zou eigenlijk dinsdag komen maar had vandaag al tijd om te komen. Eva probeert elke week bij iedereen langs te gaan om te kijken hoe het gaat op de projecten en met jezelf. Ze maakt een paar foto's van ons en vraagt of ze ons even mee mag nemen voor een gesprek. We lopen met haar mee en gaan eerst langs ons huis. Daar hadden we het geld liggen dat we haar moesten betalen voor ons weekendje weg dit weekend. We besluiten na dat we het geld hebben gegeven, om hier gelijk even rustig te praten. Eva vraagt hoe het gaat en wij vertellen dat alles goed gaat. We hadden ook nog een paar vragen die hebben we kunnen stellen. Daarna gaan we weer terug naar het project. We helpen nog een uurtje in de special needs class en dan gaan we naar huis om te lunchen.

Na de lunch gaan we bruine bonen sorteren voor het avond eten van de kinderen die op school wonen. We kletsen gezellig met een vrouw die ons helpt. Ook haar dochters helpen met sorteren, erg lieve meiden. S' avonds houden we de deur voor de buurt kinderen gesloten omdat we even tijd voor ons zelf wilden. Maar de kinderen blijven dan voor de deur staan en roepen onze namen. Ook als we ze vertellen dat de deur dicht blijft, blijven ze voor de deur staan. 1 buur jongentje begint te zingen en te dansen buiten. Wij liggen helemaal dubbel en proberen het op te nemen. Daarna spelen we nog skipbo met onze huisgenoten en de zoon van de huisbaas. Hij wilde erg graag winnen, maar gelukkig won ik het spelletje haha.

Dinsdag 16 oktober.

S' morgens beginnen we weer met bomen planten langsd de hekken. Dit keer doen we het met 2 mannen en gaat het super snel. Na een half uur begint het heel hard te regenen dus we stoppen met bomen planten. We wachten erg lang tot de regen voorbij is. We zaten te wachten in de special needs class als de lerares weer weg loopt. De kinderen willen niet naar ons luisteren en 1 jongentje is erg vervelend. Ik zet hem in de hoek met zijn gezicht naar de muur. Hij begint gelijk te huilen en wil weg lopen. Dus ik besluit er voor te gaan staan met mijn armen gespreid. Dit heb ik 3 keer opnieuw gedaan en daarna stopte hij met vervelend doen. We moesten daarna erg lachen dat 2 andere jongens het na gingen doen. Het in de hoek zetten, het er voor gaan staan en het huilen. Toen het eenmaal wat droger was gingen we weer verder met bomen planten. Er kwamen 2 jongens van de special needs class aangelopen en we vroegen of ze mee wilden helpen. Erg leuk om te zien hoe er gaten gegraven werden en hun trots waren als ze de kleine bomen er in konden planten. Voor dat we naar huis gaan willen we nog iets bespreken met 1 van onze aanspreekpunten. We storen ons er namelijk aan dat we vaak alleen worden gelaten in de special needs class. Vaak als wij daar komen helpen loopt de lerares de klas uit en komtzoeen tijd niet weer. Zodra de lerares de klas uit is willen de kinderen totaal niet luisteren naar ons. Dit vinden wij erg lastig en wij vinden de veiligheid van deze kinderen erg belangrijk. Ze gaan elkaar gelijk slaan als ze niet luisteren naar elkaar. Ik geef ook aan dat het in Nederland niet kan dat deze kinderen alleen worden gelaten. Ook gaven we aan dat we tijdens het planten van de bomen zagen dat er 2 jongens op de schommel zaten en dat 1 meisje (doet zich steeds voor als de lerares als de echte lerares weg is) steeds de jongens sloeg met een stok als ze aan het schommelen waren. Dit maakte onszoboos omdat er dus weer geen toezicht op was. We geven alles aan waar we tegen aan lopen maar hebben niet echt het idee dat ze het begrijpt.

S' middags rijden we een heel stuk naar een ander plaatsje. Daar komen we aan bij een huisje waat een vroue buiten zit. Ze verwelkomd ons van harte door onze hand te pakken met 2 handen. Ze zegt welkom in het Oegandees en wij begroeten haar terug. Daarna laat ze ons zien wat ze allemaal maakt. Ze maakt met riet allerlei verschillende matjes en tasjes. De rietstroken hebben allemaal verschillende kleuren. Ze pakt een paar stroken en maakt een begin voor mij. Daarna laat ze me zien hoe ik daarmee moet gaan vlechten. Ik snap wat ze bedoelt omdat ze het mij laat zien want van de taal snap ik helemaal niks. Toch wel leuk om te zien dat als je allebei een andere taal spreekt je toch elkaar kunt begrijpen door het te laten zien. Het was erg leuk om te doen maar soms ook wel lastig. Na een uur gaan we weer terug en bedanken we haar van harte. Als we terug komen gaan Laura en ik samen onze was doen, want ja dat moet natuurlijk ook gebeuren. Als we bezig zijn met de was komt Francis aan lopen samen met Claire. Claire komt hier stage lopen voor 3 weken voor haar middelbare school. Omdat ze 2talig vwo doet kon ze dat ook in Oeganda komen doen. Na dat we klaar zijn met de was stellen we ons voor. Tijdens het eten praten we gezellig met elkaar. Na het eten komen er een paar kinderen binnen staan omdat ik afrikaanse muziek op heb. Ze dansen zo leuk op de nummers en vinden het leuk dat wij dit geweldig vinden. Daarna doe ik de muziek uit en gaan ze zingen en tegelijk dansen. Dit moest natuurlijk even worden vast gelegd op de video.

Woensdag 17 oktober.

Ook deze morgen beginnen we weer met de bomen. Maar dit keer met water geven. Het was de bedoeling dat iedereen dit ging doen, maar de lerares liep met hun mee. Dus ik en nog een meisje dachten wie blijft er nu bij de special needs kinderen? Dus wij besloten daar te blijven. Als we dus mee waren gegaan dan waren de kinderen dus weer alleen. De kinderen luisteren weer niet naar ons en ik ben er klaar mee. Daarna dachten we dat een jongentje geslagen werd maar we hoorde achter af dat dit dus niet waar was. Maar laura en ik waren hier wel overstuur van, laura begon te huilen en ik deed moeite om me tranen in bedwang te houden. Gelukkig was het dus niet gebeurt. Na de ochtend pauzd blijft het regenen. We vragen of we iets anders kunnen gaan doen. We kunnen weer kinderen gaan helpen die achter lopen in de klas. Er komen 5 kinderen aangelopen uit klas p4 dat is groep 8 in Nederland. We besluiten om de groepen op te splitsen in 2 groepen. Laura neemt 2 kinderen mee naar een andere tafel en Claire en ik starten met 3 kinderen. We stellen elkaar aan elkaar voor en beginnen te vertellen wat we gaan doen. Daarna starten we met lezen. Het verbaast me dat de kinderen niet goed kunnen lezen en de makkelijkste engelse woorden niet kunnen uitspreken. We hopen ze net onze lessen te helpen met waar ze tegen aan lopen. Ook helpen we ze met tellen. Op het einde gaven ze aan dat ze het erg leuk vonden, dit vond ik fijn om te horen.

Na de lunch zouden we kleding gaan maken van de kinderen van de boarding school. Dit zijn de kinderen die wonen op de school door verschillende redenen. Alle kinderen komen netjes 1 voor 1 hun shirtjes, jurkjes en broeken brengen. Bij sommige shirts zijn er knopen af en mouwen kapot. Het zelfde geld voor de jurken en broeken. Ik vind het erg leuk om te doen omdat je ze hier echt mee kunt helpen. Zo lopen ze er weer netjes bij op de school. Na de school dag maken we ons klaar voor het afscheidsfeestje van Sissy. Sissy is een oud vrijwilligster die hier al vaak is geweest. Ze heeft nou een relatie met de zoon van onze huisbaas. Ze vertrekt zaterdag weer terug naar Nederland, maar gelukkig kan haar vriend over 6 weken voor 3 maanden voor het eerst naar Nederland komen. Na het eten vertrekken we richting het dorp om daar naar de pub te gaan. Het is een kleine ruimte buiten en dicht getimmerd met houten planken. We lopen naar binnen en zien dat wij de enige 5 mzungus (blanken) zijn. Iedereen kijkt ons aan en we gaan rustig zitten. Onze huisbaas, en 2 mannen van het project zijn er ook al. Dan komt de vriend van Sissy vragen wat ik wil drinken. Ik zag buiten op het bord staan dat ze Smirnof ice hadden en dat het maar 3.000 shilling koste, dat is minder dan 0.75 cent in Nederland. Dus ik bestel dat. Dickson heeft geen idee wat ik bedoel en kijkt me vragend aan. Ik zeg dat ik het hem buiten wel even laat zien en wijs het aan. Hij zegt oohhh dat maar dat is Simenof. Dus ik begin hard te lachen en zeg: uh simenof dat zeggen wij niet zo. Na dat iedereen besteld had en zijn drinken kreeg vertelde Francis dat er eerst gedanst moest worden voor we taart kregen. Ik Nederland kan ik niet stil zitten als ik muziek hoor, maar hier durfde ik niet op te gaan staan en te dansen. Ik zei tegen Laura dat als Augustien zou gaan dansen ik ook ging. Ineens ging Augustien staan en begon te dansen. Erg leuk om te zien dat leeftijd hier niks uitmaakt en dat iedereen kan dansen. Oke... Dus nu moest ik wel. Ik vond de muziek helemaal geweldig maar voelde me totaal niet fijn om te dansen. Iedereen keek je aan, dat vond ik niet echt prettig. Daarna kwam Francis aan met een witte doos. Hij opende de doos en er zat een taart in bekleed met fondant. Hij hield een speech en daarna mocht Sissy samen met Dickson en Augustien de taart aansnijden. De taart word aangesneden en ik kleine stukjes gesneden. Dit word vervolgens op een bord gelegd en rond gedeelt. Hier gaat het dus anders dan in Nederland, in Nederland krijgt iedereen 1 stukje op een eigen bordje. En hier pak je een stukje van het bord af en deel je het met iedereen in de pub. Het was een erg gezellige avond en we worden weer thuis gebracht met de auto. Tijd om snel te gaan slapen.

Donderdag 18 oktober.

S' morgens komen we op de school en lopen we de special needs class in. De kinderen zitten rustig aan een tafel letters te schrijven. Als wij binnen komen worden de kinderen verdeelt over de mensen die er waren zodat je 1 of 2 kinderen bij je hebt zitten die je kan helpen. Ik help een meisje met cijfers schrijven. Dit doe ik door kleine steepjes te zetten die zij dan kan overtrekken. Erg leuk om te zien hoe trots ze is als ik haar zeg dat ze het goed geeft gedaan. Een andere jongen die wat hoger niveau heeft help ik met dingen na tekenen en de naam er bij te zetten. De kinderen worden weer onrustiger als de lerares de klas weer verlaat.

Na de ochtend pauze besluiten we om te zeggen dat we niet meer in de special needs class willen omdat de kinderen niet luisteren naar blanke mensen.. Zodra er iemand van hier de klas instapt luisteren ze ineens wel. Er word gevraagd of ze dan bonene willen gaan sorteren, dit willen we wel doen. Daarna wordt mij gevraagd of we bonen willen sorteren in de speical needs class. Ik geef aan dat ik dit niet wil omdat we juist even niet meer in die klas willen. Daarna word voorgesteld om buiten te gaan zitten en de kinderen daar bij te zetten. Ik vraag of het om de hele groep gaat en ze zegt dat het wel kan omdat ze dat vaker doen. Dus ik zeg oke laten we dat proberen dan zien we wel hoe het loopt. We gaan bonen sorteren tot aan de middag pauze. De meeste kinderen spelen alleen met de bonen maar sommige kunnen echt wel goed helpen. We vonden het wel leuk dat de kinderen kwamen helpen maar wilden niet alleen met hun gelaten worden. Dit gebeurde wel 1 keer maar gelukkig heel kort. Als het tijd is om naar huis te gaan loopt Laura naar de lerares om te zeggen dat we weg gaan ivm de regen die er aan zat te komen. Laura komt terug en verteld mij dat de lerares tegen Laura zei dat ik niet zo boos moet kijken, dat ik dat altijd doe. Ik vind dit best vervelend omdat ze het zelf ook al wel eens een paar keer tegen mij gezegd heeft. Toen heb ik haar uitgelegd dat ik dat vaker hoor en dat mijn gezichtsuitdrukking is. Daarom vond ik het best vevelend dat ze dat nu weer moest zeggen maar dan tegen Laura.

Na de lunch lopen we weer richting de school, we weten dat we een leuke middag gaan krijgen. Omdat Sissy naar huis gaat doen de kinderen van de school ook altijd wat. We wachten op de school tot we een klaslokaal worden ingeroepen. We nemen plaatst op de bankjes die voor ons zijn neer gezet. Er zitten een paar jongens links van de klas met grote djembes. Dan komt de rest van de klas dansend en zingend de klas in. We genieten van alles wat ze doeb. Ze maken zelf muziek, zingen zelf en dansen er bij. Natuurlijk is alles vast gelegd op film. We genoten hier zo erg van! Tussen door word er nog een speech gegeven voor Sissy. Dan moet Sissy zelf nog wat zeggen en daarna word er door de school iemand aangewezen die wat moet zeggen. En ja rara wie er gekozen word, Celina. Dus ik liep naar voren en geen idee wat ik wilde zeggen. Ik vertelde Sissy dat ze een leuke lieve meid is, dat ik heb genoten van haar tijd hier en dat we haar in Nederland nog wel eens gaan zien en dit alles in het engels natuurlijk. Na de speech zeggen de directeur en de leraar van de klas ook nog wat en dan begint de groep weer met dansen. Ze komen op met hun truien vast gebonden op hun heupen en schudden allemaal met hun kont. Wij moeten zo lachen om hoe ze dit doen. We verbazen ons er over hoe goed iedereen dit kan. Bij de laatste dans beginnne ze weer te dansen en loopy er 1 meisje naar mij toe en pakt mijn hand. Ik dacht oh nee nu moet ik mee doen, maar gelukkig moesten wij allemaal naar voren komen. Hier is ook een super leuk filmpje van gemaakt. 1 jongentje met syndroom van down komt er ook ineens bij dansen, hij kan echt goed dansen zo leuk! Als het afgelopen is lopen we naar buiten en staat er een leraar samen met 1 van onze projectleiders de trommelen op de djembe. Alle kinderen dansen er om heen, heerlijk gezicht! We vragen of het ook mogelijk is om djembe les te krijgen, maar willen vooral dans les. Ik vind dansen natuurlijk erg leuk in mijn dans lessen en met uitgaan, maar zo dansen als wat hun kunnen dat wil ik ook leren. Dus dit horen we aankomende week wanneer hier tijd voor is.

Om 17:00 gaan we met de boda naar de grote weg om naar Villa katwe te gaan. Hier gaan we nu al slapen omdat we vrijdag morgen vroeg worden opgehaald. Als we bij de grote weg zijn houden we een matatoe busje aan. Ze stoppen en wij vragen hoe duur het is. Dat moet je altijd van te voren vragen hier want anders maken ze het expres duur omdat je blank bent. Hij vraagt 8.000 per persoon, normaal gesproken is het 3.000 per persoon dus we gaan niet mee. De volgende stopt en vraagt 4.000 per persoon, oke iets meer maar we gaan mee. Als we even in de matatoe zitten horen we ineens gefladder en een kippen geluid. Blijkt er een man in te zitten die 2 kippen mee heeft maar die lopen gewoon los er door heen. Dus Laura en ik schieten in de lach van wat gebeurt hier nou. Daarna stopt het busje en staat er een vrouw klaar met een doos met 2 kippen er in, die word gegeven aan een man voor hem. Uh oke nu zitten we in een busje met 4 kippen, dat kan dus allemaal hier. Even later wij we in Masaka, we moeten ineens op een andere plek uitstappen maar oke. Weer als we uit willen stappen wil iedereen ons mee nemen op de boda. Iedereen verteld ons hoe knap we zijn en dat we wel mee kunnen. We zeggen nee dankjewel we willen geen boda we lopen wel. Dit zeggen we wel vaker omdat we niet met zulke opdringerige mensen mee willen. We lopen een stukje en dan spreken we een man aan. Hij wil ons wel naar Villa katwe brengen.

Als we daar weer aankomen voelt het opnieuw als thuis komen. We worden begroet door Ruth die er werkt. Ze verwelkomt ons en heeft ons een knuffel. Heerlijk we zijn weer op deze fijne plek. Dan bel ik eventjes met mijn moeder en mijn vriend, fijn om hun weer gezien en gesproken te hebben. Daarna is het tijd voor de warme douche waar we de hele week zo naar uit kunnen kijken. Om half 8 bestellen we eten bij een restaurant iets verder op. Deze bezorgen altijd aan Villa katwe. Het is Donderdag en dat is pizza dag. Als je 2 dezelfde pizza's besteld dan krijg je de 2e voor de helft. We bestellen 2 pizza's en een wrap die we samen willen delen. Oke nu maar wachten.. Maar dat wachten werd een half uur, een uur, 1,5 uur, 2 uur.. En na 2, 5 uur wachten was eindelijk ons eten er. Het was inmiddels 22:00 geweest. We hadden al vanaf 17:00 honger maar als je dan zo laat je eten krijgt is je honger al snel weg. We krijgen de pizza op 1 stukje na niet op en besluiten de wrap in de koelkast te leggen voor morgen. Daarna maken we ons klaar om een nachtje te slapen in de tent in de tuin, op naar het leuke weekendje weg met de meiden!

Week 2, vrijdag en het weekend

Vrijdag 12 oktober. 

We maken ons klaar om weer richting de school te gaan. Op vrijdag morgen hebben we alleen een meeting op de school. Als we op de school zijn gaan we zitten in het kamertje van de directeur. We zitten daar met 6 mensen van de school en 4 Nedelanders. Ook de directeur van de school is er dit keer bij aanwezig. We beginnen met een rondje om te vragen hoe iedereen z'n week is verlopen. Daarna starten we met een paar punten die op het lijstje staan. Het is erg lastig om te volgen omdat alles in het Engels is en de mensen hier zacht of erg binnensmonds praten. Na de meeting hebben we nog even een planning gemaakt voor de volgende week. We gaan starten met bomen planten rondom de school. Dit gaan we de hele week doen, erg leuk maar we zagen nergens staan wanneer we de kinderen individuele lessen zouden geven. Dus ik gaf dat aan dat we dat ook weer willen doen, omdat sommige kinderen hier achterlopen. Dit ook besproken met de directeur en die zou bezig gaan met een lijst maken welke kinderen deze lessen nodig zijn. We zijn benieuwd wanneer deze lijst er is en wanneer we dit weer verder kunnen oppakken. Na de meeting lopen we naar huis om onze taseen te pakken. Dan worden we opgehaald door 2 mannen van de school. Zij brengen ons weer naar de grote weg voor een weekend in Masaka. We rijden met de boda naar de grote weg en pakken dan de matatoe (busje) naar Masaka stad. Als we daar uitstappen willen erg veel mensen ons weer mee nemen. Ze klimen nog net niet het busje in haha. Als we aankomen bij Villa katwe worden we weer warm ontvangen door het personeel. Het voelt echt als thuis komen. We wilden s' middags naar de stad gaan om te pinnen en stof te kopen om daar kleding van te maken, maar helaas regent het de hele middag. Eerst nog even gebelt met mijn moeder en dan besluiten we om samen met ons huisgenootje Eline expeditie robbionson terug te gaan kijken. Eind van de middag toch nog even geld gaan pinnen met Laura, want dit waren we wel nodig. S' avonds gegeten met een paar Nederlanders buiten, dat was erg gezellig! Daarna heerlijk weer kunnen douchen. Wat kan je een douche gaan waarderen als je die niet hebt. Toen ik klaar was met douchen nog even met thuis bebelt. 

Zaterdag 13 oktober. 
Vanmorgen starten we weer met een heerlijk ontbijtje bij Villa katwe. We zitten met een paar andere Nedelanders te ontbijten. Na het ontbijt pakken we onze tassen en gaan we met nog 3 andere meiden naar naar het zwembad. Als ze naar het zwembad lopen kijkt iedereen ons aan. Ze hebben misschien wel nog nooit zoveel blanken bij elkaar gezien. We komen aan bij het hotel Banda Lodge. Het is een mooi hotel met allemaal kleine hutjes met rieten daken. Het zwembad is kleiner dan vorige week, maar wel erg mooi! We pakken de stoelen en gaan in de zon zitten. Als we zitten komt er een meisje aanlopen, dit moest Ellen zijn. We hadden met meer meiden van onze organisatie afgesproken en met 2 Belgische meiden. Ellen kenden we alleen nog maar van whatsapp. Even later komt ook nog 1 Belgisch meisje er aan, nu waren we met 7 meiden en zijn we compleet. We genieten van de zon, het zwembad, en van elkaars verhalen. S' middags bestellen we allemaal wat te eten voor de lunch. Boven kunnen we zitten in een grote overdekt terras met uitzicht over alle huizen. Ik bestel een pannekoek met ijs, hier had ik zoveel zin in! Dit zijn ook weer de kleine dingen waar je echt van geniet, als het er niet is. Want in de weekenden kunnen we zelf kijken wat we eten, en dan is alles ineens zo veel lekkerder dan wanneer het normaal is als je het thuis eet. S' avonds gaan we met iedereen naar plot 99, dat is een goed restaurant hier met mooi uitzicht. We zitten gezellig te kletsen over van alles en nog wat. Het is zo makkelijk om hier met iedereen om te gaan, je kent ze maar net maar voelt alsof je iedereen al erg lang kent. We horen ook veel vervelende verhalen van iedereen. Vooral een verhaal van 1 meisje grijpt mij erg aan. Ze verteld over dat er dicht bij haar huis een gehandicapt kind woont. Deze ligt aan een ketting en mag alleen even los als het kind naar de wc moet. Ze denken dat als ze dit kind niet aan de ketting leggen dat de deuvel dat ontsnapt.. Het is niet te geloven dat mensen hier daar zo over denken. We kregen allemaal kippelvel toen we dit verhaal hoorden. We krijgen ons eten en genieten hier allemaal van. Maar ineens zien we dat het al donker is.. Uh we mochten niet in het donkder meer over straat. We vragen of ze bij het restaurant 3 bodas willen bellen die ons naar ons hotel willen brengen. Toch wel erg spannend in het donker op de boda, maar alles is goed gegaan. Bij het hotel hebben we nog bij het kampvuur gezeten en daarna zijn we gaan slapen.

Zondag 14 oktober. 
Vandag heeft het de hele dag geregent dus we konden niet zo veel doen. We hebben met 5 meiden samen op de bank gelegen en expeditie robbinson terug gekeken. Erg gezellig! Verder hebben we niet heel veel gedaan. S' middags heb ik nog even met Nick gebelt dat was ook weer erg fijn om hem te zien en te spreken. S' avonds vertrekken we met de taxi weer naar het project. Omdat ons huisgenootje naar het ziekenhuis wqs geweest omdat ze al lang ziem was, konden we met haar mee rijden.

Dit was het weekend dan al weer.