Woensdag 3 Oktober gingen we om 8 uur ontbijten. Er is niet veel hier maar we hadden brood dat we konden roosteren, ook kregen we ren gekookt eitje. Deze smaakte goed ondanks de witte dooier. Om kwart voor 9 lopen we richting de school voor een nieuwe dag. We komen aan en zien ons aanspreek punt Francis nergens. Dus we besluiten zelf naar de special needs klas te gaan. Daar komen we binnen en worden we vriendelijk begroet door de leerlingen. Sommigen kunnen praten, anderen alleen geluiden maken. We zagen dat veel kinderen het down syndroom hadden. Eerst keken we een beetje rond daarna vroeg de lerares of we wilden helpen met de kindeten hun exames. Elke klas heeft hier nu exames, zelfs de baby class met kinderen van 3 en 4 jaar, en ook de special needs class. We vinden dit erg leuk om te doen maar dit draait snel om. Ze luisteten totaal niet naar ons, lopen overal heen, zitten steeds aan elkaar en de lerares zegt er af en toe wat van. Dit is ook logisch 1 leerkracht op een groep van 8 met allemaal verschillende niveau's en leeftijd. We proberen ze zelf te sturen om verder te gaan met hun exames. Sommige kinderen snappen wat ze moeten doen, anderen totaal niet en tekenen op het papier. Daarna werd ons uitgelegd hoe we moesten na kijken, dit hebben we daarna gedaan. Toen was het tijd voor een pauze.

In de pauze zitten we eerst binnen bij alle leraren en leraressen. Daarna gaan we naar buiten omdat de zon begint te schijnen. We worden gelijk weer omringt door veel kinderen. Ineens voel ik dat iemand mijn hand vast pakt. Ik keek opzij en zag het jongentje staan die gingen ook steeds bij mij wilde zijn. Erg schattig maar als de ene begint wil de rest ook. We proberen dan wel vaak te zeggen dat ze ons niet hoeven aan te raken. Dan gaat de bel en lopen we naar de baby class, hier krijgen kinderen van 3 en 4 jaar les. We komen de klas in als we zien dat de lerares aan het bellen is. De kinderen lopen allemaal door elkaar en de lerares vetrekt uit de klas. Daar staan we dan.. Alleen met 40 kleine speelse kinderen. Iedereen wil aan ons zitten en roepen Mzungu (dat is blanke in hun taal). Ze willen niet naar ons luisteren en willen niet gaan zitten. Help, wat nu!? Ik vertel de kinderen dat als ze gaan zitten we een nederlandse dans gaan doen. Bijna iedereen gaat zitten en we beginnen met hoofd, schouders, knie en teen. We vinden dit eeg leuk maar na een tijdje zijn ze hier klaar mee. Weer beginnen ze van voren af aan met door elkaar heen lopen. Help wat nu? Laura besluit om de lerares te gaan zoeken samen met een andere lerares. Alle leraren en leraressen zitten bij elkaar te praten , fijn dat dit ons ook verteld word. Ze zitten in overleg en komen nog niet terug. Oke wat nu denken we. We nemen ze mee naar buiten samen met de special needs kinderen maken we een grote kring. Laura gaat in het midden staan en iedereen doet haar na. Daarna zagen we de lerares weer en besloten we terug te gaan naar de klas. We dachten oei vinden zij het wel leuk dat we dit gedaan hebben. Zonder iets te horen lopen we de klas in. Toch kregen we te horen dat ze het fijn vonden dat we dit hadden gedaan, gelukkig maar. We beginnen met de examens, dit duurde erg lang voor iedereen iets had en voor we begonnen. Wij hebben een paar kinderen geholpen die bij ons in de buurt zaten, erg leuk! 1 jongentje die voor mij zat deed niks, ik ging bij hem zitten op mijn hurken en wilde hem helpen. Hij keek mij verlegen aan en wilde niks doen. Uiteindelijk kreeg ik hem zo ver om wel te gaan schrijven. Toen hem dit lukte en ik hem vert3lde dat hij het goed had gedaan, verscheen er een grote glimlach op zijn gezicht. Toen dit klaar was werd alles ingenomen en na gekeken. De ene lerares ging nakijken terwijl de ander lag te slapen. Weer werden de kinderen erg onrustig maar hier werd niks van gezegd. Een ander jongentje voor ons kroop onder de tafel door en beet een ander jongetje in zijn gezicht. Dit jongentje begin te huilen maar hier werd ook niks mee gedaan. Wij durfden ook niks te zeggen, want was dat gepast of niet. Toen hij terug ging zitten beet hij een jongen naast hem hard in zijn arm en liet niet los.. Toen heb ik wel ingegrepen en had geroepen dat hij moest stoppen, en dat dit niet lief van hem was. Alle kindere ogen waren daarna op mij gericht, volgens mij zei ik het best hard maar dit was mijn reactie.

Daarna liepen we weer naar huis on te gaan lunchen. We werden achtervolgt door een groepje kinderen van een andere school hier in het dorp. Die wilden steeds aan ons zitten maar wij waren hier zo klaar mee. Steeds duidelijk gezegd dat we dit niet wilden en dat ze moesten stoppen. Het begint al wel vevelend te worden dat iedereen aan je wilt zitten.. Ze liepen helemaal mee naar ons huis en bleven buiten staan terwijl wij naar binnen liepen. Toen begon het erg hard te regegen en onweren de kinderen waren zo weg.

Om 15:00 worden we opgehaald doe augustien(een man van het project), we lopen met hem mee en gaan koffie bonen plukken. Er maken een lopend een lange tocht door allerlei kleine paden tussen de bananen bomen. De natuur is erg mooi hier! Na een tijdje komen we aan bij zijn huis, hij pakt hier een mand en 2 bakken. We lopen een stukje door, daar staan de koffie bonen. Ee mogen alleen de rode plukken, deze bonen zijn rijp om geplukt te worden. We vinden het leuk om te doen en genieten van de mooie natuur. Omdat het ervoor hard geregend had zijn we een paar keer bijna uitgegeleden. Maar dit is gelukkig allemaal goed gegaan. Na 2 uur lopen we terug naar zijn huis en hebben we veel koffiebonen geplukt. Augustien loopt met ons mee terug richting het huis. We bedanken hem en hij loopt weer terug. Als we thuis aankomen staan de buurt kinderen al weer op ons te wachten. Wij wilden wassen en onze haren doen. Dus we hebben de deur even niet open gedaan en eerst onze gang gegaan.

Na het eten hebben we de deur open gedaan want de kinderen blijven je naam roepen blijven zitten tot de deur open gaat. Ze spelen de hele avond hier, elke avond. Ons buurjongentje van 5 komt altijd bij ons binnen zitten, de rest zit vaak buiten. Hij spreekt best goed engels omdat hij op de school zit waar wij werken. Ik vraag of hij het leuk vind om nederlandse woorden te leren, hij begrijpt niet wat dat is. Ik vraag of hij mzungu taal wilt leren, dit begrijpt hij wel. Ik zie een kleurplaat met dieren, eerst vraag ik wat het in het Engels is en dan vertel ik wat het in mzungu is. Ik leer hem de volgende woorden zoals: schaap, koe, paard en meisje. Hij vind dit erg grappig. We willen optijd slapen dus we laten de kinderen alles opruimen, dit doen ze netjes en wij kunnen slapen. Als we naar bed willen zien we een grote soort van wesp met grote vleugels in onsze kamer.. Uh wat is dit denken wij. We proberen het weg te krijgen maar dit lukt niet. Ineens horen we iemand binnen komen, het is Anthony onze huisbaas. Hij komt vragen wat er aan de hand is, hij had ons horen praten en lachen. We vertelden wat er aan de hand was, hij begon hard te lachen. Het bleek gewoon een vlinder te zijn! Hij pakte hem zo op terwijl hij heel hard moest lachen. Nu kondern we gaan slapen, morgen weer een nieuwe dag.