Maandag 22 oktober.

Vanmorgen werden wakker en zouden we onze koffers moeten verplaatsten. We hadden onze koffers in een kamer naast ons neer gelegd aangezien er op onze kamer geen plek is voor onze koffers. We leggen de koffers in een andere kamer neer samen met de rest van onze mee gebrachte spullen. Dit duurde even maarja dan was het wel klaar. Toen we daarna wilden eten was er geen brood meer. We dachten oke en nu.. Eerst aten we de popcorn en een gekookt ei die we s' morgens altijd krijgen op. Uiteindelijk belt een huiagenootje onze huisbaas op om te zeggen dat we geen brood hebben. Hij dacht dat er nog wel genoeg was maar zei dat hij iemand zou vragen om brood te brengen. Gelukkig was het brood er met 10 minuten dus dat scheelde weer. Omdat we geen brood hadden en dus een tijd gewacht hadden liepen we later dan normaal richting de school. Toen we net ons straatje uit liepen kwamen we Augustien tegen. Hij vertelde ons dat we in de tuin gingen helpen bij iemand die dit niet zelf kan. We liepen een stukje terug langs ons huis richting de tuinen. Daar hebben we zoete aardappelen geplant. We hebben erg veel gedaan en waren met 2 uurtjes werken klaar. Gelukkig wel want het was leuk werk maar vandaag was een warme dag met veel zon. Daarna hebben we nog even geholpen met onkruid weghalen in een tuin. Toen we thuis waren hebben Laura en ik onze was gedaan. We dachten dat we niet veel was hadden, maar hebben er 1,5 uur over gedaan. Maar dit was wel goed te doen aangezien het mooi weer was en er een wind stond. Toen we klaar waren ontmoete we onze nieuwe huisgenoot, Jolande. Ze komt hier ook vrijwilligerswerk werk doen. Nu zitten we dus met 5 meiden in 1 huis. We hebben even gepraat tijdens het lunchen en daarna was het weer tijd om naar de school te gaan. 

Toen we op de school aankwamen hoorden we dat we water zouden brengen naar een vrouw. Deze vrouw kan niet lopen en tijgert over de de grond. We hebben haar al eens zien kruipen dicht bij de school. Laura had een keer aangegeven tegen iemand of we die vrouw niet zouden kunnen helpen. Dat gingen we dus nu doen en daar had ik erg veel zin in! We vullen 8 jerrycans met water op de school. Daarna lopen we een stuk over de weg. Vervrolgens moet we een stuk een berg op. De jerrycan is erg zwaai en het is nog steeds erg was buiten. Ik loop achteraan als de zoon van de huisbaas ineens voor mij stopt en zijn jerrycan neer zet. Hij loopt naar een bananenboom en plukt daar wat af. Hij verteld dat dit de vrucht is van de bananenboom. Dan haalt hij er een paar bladeren af en stopt het in het gat van mijn jerrycan. Hij laat zien dat er nu geen water meer kan uitkomen en verteld dat ik hem nu wel op mijn hoofd kan dragen. De andere meiden hebben het al zonder deze vrucht geprobeerd door je duim er ver in te stoppen, maar dan lekt er steeds water langs je hoofd. Als we verder lopen draai ik de jerrycan en leg ik deze op mijn hoofd, hij lekt inderdaad niet en het is best te doen. Na een stukje lopen merk ik dat het zwaarder begint te worden. Alles begint pijn te doen, mijn armen, mijn hoofd en mijn nek. Dan besluit ik het laatste stukje toch maar weer gewoon te gaan tillen. Maar even voelde ik me een echte oegandees, want ze dragen hier echt alles op hun hoofden. We komen aan bij een klein  huisje van 3 bij 2 meter denk ik. Alleen de vrouw is nog niet thuis dus we besluiten te wachten. Na een 10 minuten wachten komt de vrouw er aan. Ze tijgert over de grond richting haar huisje. Als ik haar zie aankomen kijk ik gelijk weer weg omdat ik het zo zielig vind dat iedereen haar zo aankijkt. Ze opend haar deur en gar binnen zitten. Dan begroet ze ons. Wij vullen haar water tank met de meegebrachte jarrycans. Ze is zo blij hiermee dat ze begint te stralen en ons bedankt door haar handen tegen elkaar te leggen. Ik ben nieuwschierig wat het verhaal is van deze vrouw. Ik vraag aan Augustien hoe het kan dat ze niet kan lopen. Ausgustien vraagt alles in het oegandees aan de vrouw wat we willen weten. Hij verteld ons dat ze altijd goed kon lopen maar een ongeluk heeft gehad met de auto. Daarbij is ze aangereden en 1 been werkt niet meer. Ik ging er van uit dat ze verlamd was geraakt aan beiden benen, maar het bleek 1 been te zijn. Als Augustien verteld over haar dan laat ze ineens haar been zien waardoor ze niet meer kan lopen. We zien dat haar been gebroken is haar been staat helemaal scheef en je ziet dat het bot naast het andere bot zit. Ik vraag Augustien hoelang geleden dit gebeurt is en hij verteld dat het nu 2 jaar geleden gebeurt is..

Het besef kwam daar voor mij wel even hoe goed wij het hebben in Nederland. Als wij wat breken of een ongeluk krijgen dan gaan wee naar het ziekenhuis. Maar hier is dat voor de meeste mensen gewoon niet te betalen.. Ook zouden wij krukken kunnen krijgen als je last hebt van 1 been zodat je nog wel kunt blijven lopen. Ik vond het best wel heftig om dit te zien omdat je dan alles ineens zo goed beseft. Ineens zit ik er over na te denken of ik deze vrouw niet zou kunnen helpen. Maarja hoe ik dat voor elkaar krijgen met de middelen die ze hier hebben. Haar been is al 2 jaar gebroken en het is lastig dat nu nog te herstellen. En als dat wel zou kunnen zou er een revalidatie periode aan vast komen, aangezien ze dit been al 2 jaar niet meer gebruikt. 

Als we thuis komen willen Laura en ik ons haar wel graag wassen. We besluiten om toch een keer onder de douche buiten dat te doen. Omdat ee in het weekend ook buiten hebben gedoucht en dit ook erg primitief was. We koken warm water in de waterkoker, en vullen een jerrycan met koud water. Het kokend water doen we bij het koude water in. We maken elkaars haar nat en dan wassen we onze haren. Oke dit lukte best goed, waarom hebben we dat niet eerder bedacht. Savonds komen de buurt kinderen nog even en gaan we optijd naar bed. Weer een warme maar bijzondere dag voorbij!

Dinsdag 23 oktober. 

S' morgens liepen we naar de school en gingen we bloemen planten. In het midden van de school zijn 3 kleine grasvelden. Daar willen ze bloemen om heen bloemen. Het waren kleine boompjes waar bloemen uit komen als ze groeien. Bij het begin gingen 2 jongentjes uit de special needs class helpen. Dit vond ik erg leuk om te zien want ze konden goed helpen. Daarna werden ze weg gehaald en gingen wij door mer planten. 2 begleiders maakten de gaten zodat wij de kleine boompjes konden planten. Het was weer zoals altijd erg gezellig onderling. We hadden gesprekken over van alles en nog wat. Toen wilde een vrouw mij koppelen aan een begeleider van hier. Ik zei dat ik een vriend had en dat ze dat wist. Ook liet ik mijn ring zien. Francis zei dat hij mij niet wilde omdat hij een dunnere vriendin wilde. Wij moesten allemaal erg hard lachen. Ik zei gelukkig maar want ik heb toch al een vriend. Later begon het gesprek weer hier over en zei ik of Laura niks voor hem was. Francis pakte een klein boompje en deed net of hij een huwelijksaanzoek wilde doen voor Laura. Wij vonden dit zo grappig dat ik besloot mijn mobiel te pakken en dit te filmen. Laura, Jolande en ik moesten zo hard lachen hoe hij dit deed. Toen begon het te regenen en gingen we binnen even schuilen. Toen de regen voorbij waa riep Francia of ik even mee wilde lopen naar buiten. Ik dacht oh wat gaat hij nou zeggen. Hij vroeg heel serieus aan mij of ik het weer kon voorspellen en of ik tegen god kon praten. Ik moest lachen en zei dat ik dit niet kon maar dat je aan de lucht wel kunt zien of het gaat regenen of niet. Ik heb namelijk de afgelopen weken wel vaker gezegd dat het zou gaan regenen en elke keer gebeurde dat ook. Na de regen gingen we het laatste stuk planten en daarna mochten we nog even helpen in de Special needs class. Daar gingen we spelletjes doen met de kinderen. Ik zat met 2 jongens aan de tafel en wilde met hun memory gaan doen. Maar ipv dat te doen ging ik de kinderen dieren leren. Ze zeiden goed na wat ik zei. 1 jongen kon het goed na zeggen maar onthield niks. Als ik een plaatje aanwees zonder iets te zeggwn wist hij het niet. De andere jongen kon niet goed mij na zeggen omdat hij moeilijk spreekt. Maar als ik een plaatje van een koe liet zien dan wist hij wel dat het een koe was. Erg leuk om te zien dat ze dingen leren met wat je met ze doet. Daarna kwam Eva weer even langs. We hadden een gesprek over hoe het ging en wij hadden nog wat vragen. 

Na de lunch werden we opgehaald met de boda's omdat we naar een womens club zouden gaan. Dit was een stuk rijden. Maar wat een mooi uitzicht hadden we. Dat is echt niet te omschrijven hoe mooi de plekken hier zijn. Toen we aankwamen zaten er 2 vrouwen op matjes op de grond. Ze waren bezig om mandjes te maken. Eerst zaten we heel lang en stelden we ons voor. Later kwam er nog een vrouw bij die wel engels sprak, dus dat was makkelijker om mee te praten. Daarna kregen we de een klein mandje met naald en draad er aan vast. We gingen zelf de mandjes verder af maken. Dit was gewoon om even te doen zodat je weet hoe hun dat doen. Voor we naar huis gingen konden we doorgeven wat je wilde voor mandje. Ik heb ook doorgegeven wat ik wilde en welke kleuren. Nu gaan ze dat speciaal voor je maken en dan kan je dat kopen. Volgende week kunnen we dat ophalen en betalen! 

Woensdag 24 oktober. 

Vanmorgen liepen we richting een huisje waar we een keuken voor gaan bouwen. Eerst moetsen we beneden hout gaan halen voor het maken van de keuken. We liepen naar beneden naar het dal. Daar kregen we grote messen en mochten we een boom omhakken. Dit was nog best lastig omdat ik steeds op een andere plek sloeg. Maar uiteindelijk kreeg ik de bom omver. Daarna werd er gezegt dat we de bomen mee naar boven moesten tilllen. Wij dachten uh weet je hoe zwaar dat is als we dat helemaal naar boven moeten dragen. Laura en ik pakte samen een boom op en legde deze op onze schouders. Laura liep voor op en ik liep achter aan. De boom was ongeveer 6 meter lang. Daar liepen we dan weer de berg op met een boom op onze schouders. Het was best een heel lang stuk lopen dus we legde een paar keer de boom neer om even een pauze te kunnen houden. Na een tijdje lopen kwamen we aan bij het huis. Daar legde we de boomstammen neer. We gaan morgen verder om het keukentje te maken. Daarna liepen we weer terug naar de school. Toen zouden we eigenlijk in de special needs class nog helpen. Maar we waren met zo veel mensen dat Laura graag in de top class wilde kijken(groep 3). Dus wij vroegen of we daar mochten kijken. Daar hebben we een uur gekeken. De klas deed goed hun best en de leraressen waren erg enthousiast. Als ze wat goeds zeiden of deden dan were er voor ze geklapt en mochten ze dansen. Hier kunt werd ik helemaal vrolijk van! Na een tijdje had ik het wel gezien en ging ik samen met een andere vrijwilliger naar de special needs class. Daar speelde ik eerst met een meisje met de blokken. Ze werd helemaal vrolijk en dat maakte mij weer vrolijk. Daarna ging ik met een jongentje aan de hand van plaatjes de woorden leren. Het waren plaatjes met dieren en ik leerde hem de engelse woorden. Ik vond het zo leuk om te doen. Hij kon de woorden wel zeggen maar als ik hem wat aanwees en vroeg wat het was, dan wist hij het niet.

Na de lunch werden we opgehaald met de bodas. Maar we hadden 2 bodas en waren met 8 personen. Dus hoe gaan we dat doen. Maarja hier is alles heel normaal dus met 4 mensen op een boda dat kan best. Het was best wel een stuk rijden dus dat zat wel erg krab. Toen we aankwamen kregen we te horen dat we een stoof zouden gaan maken voor mensen. Daarmee kunnen ze veilig koken. We kregen eerst een voorbeeld te zien waar al een stoof was gebouwd. Daarna liepen we een stuk naar het huis waar we de stoof zouden gaan maken. Er lag zand en water voor ons klaar. We trokken onze schoenen en sokken uit. Er werd water op het zand gegooid en wij moesten met onze voeten stampen in de modder. Zodra het met water werd gemengd en wij goed beleven stampen dan werd het een soort van klei. Ik pakte mijn telefoon en deed een paar nummers op die wij leuk vonden. De mannen waarmee wij waren kenden deze muziek niet dus dat was wel grappig. Het was erg gezellig onderling in de groep. Toen we klaar waren met het stampen in de klei maakten we grote ballen hiervan om dat vervolgens naar de keuken te dragen. Hier waren al 4 stukken van bananen bomen neer gezet. Dit werd zo neer gezet zodat als de klei opdroogde dat ze gaten er bleven. Daar konden de pannen dan worden opgezet en het vuur onder worden gemaakt. Ik maakte te ballen om die aan te geven aan de rest die bij het keukentje stonden. Toen we klaar waren gingen we onze handen en voeten wassen in een bak. Daarna badslippers aangedaan zodat je voeten kondern drogen. We liepen weer terug naar de boda's om weer richting huis te gaan. De vrouw waar we vorige week matjes bij gingen vlechten kwam naar ons toe gelopen met 4 stroken in haar handen. Het werd voor ons vertaald in het engels wat ze zei. Ze zei dat er vorige week iemand was die graag een boekenlegger wilde. Ik zei dat ik dat was, ze gaf me de stroken zodat ik er 1 kon uitkiezen. Ik pakte het er 1 maar toen werd er vertaald dat ze die niet had gemaakt maar andere 2 stroken. Dus natuurlijk wilde ik er daar 1 van omdat ze het speciaal voor mij had gemaakt. Ik koos een andere uit uit en bedankte haar in het oegandees.

Toen we thuis kwamen besloot ik om toch maar eens buiten te gaan douchen. Want ja dat moet je toch een keer gedaan hebben als je hier bent geweest. Ik vulde een bak met koud en warm water en nam mijn schone kleding mee naar het hokje buiten. Daar kon ik me opzich fijn douchen met de bak met water en een kopje om me af te spoelen. Het uitzicht was erg mooi. Je kijkt op een dal en ziet weer een berg met erg veel groen. Nu kan ik zeggen dat ik buiten heb gedoucht met erg mooi uitzicht. S' avonds nog even met de kinderen buiten gespeeld. Het buurjongentje van 5 leren tellen tot 20 in het Nederlands. Hij zat al de heletijd op mijn schoot en ik bedacht me om een typisch kinder spelletje uit Nederland met hem te doen. Ik begon hem te leren in het Nederlands: " hobbel in de weg, hobbel in de weg gat in de weg". Hij vone dit erg leuk en moest hard lachen. Hij zei tegen mij:" i like to do this hobbel". Het was erg en erg leuke dag weer vandaag.

Donderdag 25 oktober. 

S' morgens gaan we wat eerder weg van het huis dan normaal. We hadden afgesproken wat we om 9 uur bij het huisje zouden zijn waar we de komende tijd een keuken voor gaan bouwen. Toen we daar heen liepen kwamen we onderweg Francis en Antony tegen. Ze waren iets vergeten dus gingen dat ophalen. Wij zouden wachten op de bankjes voor het politie bureau. Toen ze er aan kwamen liepen we rustig richting het huisje. Het was inmiddels al 9 uur geweest, maar naar de tijd kijken doen we hier bijna niet meer. Het word toch altijd later dan gepland hier haha. 2 van onze begeleiders begonnen zelf dingen te doen en vroegen ons niks. Wij zaten op de grond en op een bankje te wachten tot we iets konden doen. Dit duurde wel even voor ze ons er bij betrokken. Daarna maakten we gaten waar we later de palen in konden zetten. Na een tijdje begon het te regenen. We stonden buiten te schuilen onder een stukje van het dak. Maar het begon zo hard te regenen dat we naar binnen gingen. Hier zaten wij in een klein huisje binnen. De regen duurden wel erg lang dus mensen gingen slapen. Dat doen de mensen wel snel hier als het regent. Na een tijdje gingen we weer verder met de gaten maken. Daarna hielp ik Augustien met het afmeten van de palen zodat alles even lang was. Het was erg gezellig onderling deze morgen. 

Na de lunch gingen we naar de school en gingen we de kleding van de kinderen weer maken. Dit deden we een uurtje en daarna kregen we dans les. Toen we aankwamen in de klas zaten en stonden er erg veel kinderen. Wij dachten dat er een paar zouden zijn met een en leraar. Maar het waren er dus heel veel en Francis onze begeleider was er bij. We gingen zitten en we kregen eerst weer een paar dansen te zien. Daarna werden onze handen gepakt door 1 van de kinderen. Ik werd uitgekozen door een meisje die mij de vorige keer ook koos. Erg lief en leuk meisje die altijd aan mij vraagt hoe het gaat als ze me ziet. Het dansen was nog wel erg moeilijk

Je moest je voeten tikken en dan je heupen bewegen. Maar je heupen gingen sneller dan je voeten dus dit was nog wel erg moeilijk. Het was wel super leuk om te leren en te doen met de kinderen. 

S' avonds wilden we graag naar de pub omdat we zin hadden om te dansen. Maar na het eten viel de stroom uit. Dus we gingen ons klaar maken met de zaklamp van onze telefoons. Dit was al heel grappig omdat we hier de grootste lol in hadden. Toen kwam de zoon van onze huisbaas binnen en vroeg of we nog wel heen wilden. Eerst wilden we niet meer heen omdat er toch geen stroom was dus ook geen muziek en licht. Ik probeerde Francis te bellen om te vragen of hij daar was, maar hij nam niet op. Dickson besloot om met ons samen te gaan kijken of hij daar was. Dus we gingen met de boda naar de pub. Daar was Francis dus niet, Dickson besloot te gaan kijken bij zijn huis en de school. Daar was ook geen Francis te bekennen. Toen we net weer terug wilden rijden hoorde we ineens een bekenden stem zeggen: " hoi hoi". Dat was dus Francis, we besloten toch om te blijven. Dickson ging zijn vrienden ophalen die ook mee wilden. Wij gingen met Francis en Anthony onze huisbaas de pub in. Hier bestelden we weer een simenof (Smirnof ice) zo als mensen dat hier noemen. We hadden leuke gesprekken met Francis en Anthony. Francis begon weer voor de grap over het huwelijksaanzoek van Laura. Hij ging voor Laura staan en begon heel serieus over het aanzoek. Er zaten nog een paar mensen in de pub die hard moesten lachen. Francis liep ineens naar buiten en kwam terug met een geplukte bloem. Jolande en ik moetsen erg hard lachen! Daarna gingen Francis en Anthony weg en kwamen Dickson en zijn 2 vrienden binnen. We zaten eerst rustig in de pub en praten wat. Daarna vertelden wij wat er was gebeurt met Francis. Een vriend van Dickson ging dit ook doen voor Laura. Het was zo grappig dat ik bijna moest huilen van het lachen. Ineens wilde hij met Laura dansen en pakte Laura haar hand. Nog steeds moeten Jolande en ik heel hard lachen. Ze dansten even en daarna besloten we allemaal te gaan dansen. Ik pakte een stoel en zette die in het midden neer. Daar konden we dan een mobiel op leggen voor de muziek. Het was erg gezellig en hadden de grootste lol met muziek op een telefoon en een kaars lichtje. Bijzonder hoe gezellige avond je kunt hebben met bijna niks. Daarna werden we naar huis gebracht en gingen we lekker slapen!