celinavanrijswijk.reismee.nl

Week 3, maandag tot donderdag

Maandag 15 oktober.

morgens begint onze dag weer optijd. We staan op en maken ons weer klaar voor een nieuwe week. Week 3 begint nu al weer, wat gaat de tijd toch snel. Als we op het project komen gaan we bomen planten. Het zijn kleine boompjes die we rond de school gaan planten. Net voor wij 3 weken geleden aankwamen hebben ze een hek rondom de school geplaatst. En nu willen ze graag bomen er om heen hebben zodat het helemwal goed dicht zit. Laura en ik planten de bomen, terwijl onze 2 begeleiders de gaten graven met een groot mes. Ze hakken de gaten met dat grote mes in de grond. Wij willen dat ook wel proberen maar de grond is erg hard en hun weten precies hoe dit moet. Tijdens het bomen planten praten we over van alles en nog wat, erg gezellig dus zo tuseen het panten door. Ineens zien we Eva van doinggoood aan komen lopen. Ze zou eigenlijk dinsdag komen maar had vandaag al tijd om te komen. Eva probeert elke week bij iedereen langs te gaan om te kijken hoe het gaat op de projecten en met jezelf. Ze maakt een paar foto's van ons en vraagt of ze ons even mee mag nemen voor een gesprek. We lopen met haar mee en gaan eerst langs ons huis. Daar hadden we het geld liggen dat we haar moesten betalen voor ons weekendje weg dit weekend. We besluiten na dat we het geld hebben gegeven, om hier gelijk even rustig te praten. Eva vraagt hoe het gaat en wij vertellen dat alles goed gaat. We hadden ook nog een paar vragen die hebben we kunnen stellen. Daarna gaan we weer terug naar het project. We helpen nog een uurtje in de special needs class en dan gaan we naar huis om te lunchen.

Na de lunch gaan we bruine bonen sorteren voor het avond eten van de kinderen die op school wonen. We kletsen gezellig met een vrouw die ons helpt. Ook haar dochters helpen met sorteren, erg lieve meiden. S' avonds houden we de deur voor de buurt kinderen gesloten omdat we even tijd voor ons zelf wilden. Maar de kinderen blijven dan voor de deur staan en roepen onze namen. Ook als we ze vertellen dat de deur dicht blijft, blijven ze voor de deur staan. 1 buur jongentje begint te zingen en te dansen buiten. Wij liggen helemaal dubbel en proberen het op te nemen. Daarna spelen we nog skipbo met onze huisgenoten en de zoon van de huisbaas. Hij wilde erg graag winnen, maar gelukkig won ik het spelletje haha.

Dinsdag 16 oktober.

S' morgens beginnen we weer met bomen planten langsd de hekken. Dit keer doen we het met 2 mannen en gaat het super snel. Na een half uur begint het heel hard te regenen dus we stoppen met bomen planten. We wachten erg lang tot de regen voorbij is. We zaten te wachten in de special needs class als de lerares weer weg loopt. De kinderen willen niet naar ons luisteren en 1 jongentje is erg vervelend. Ik zet hem in de hoek met zijn gezicht naar de muur. Hij begint gelijk te huilen en wil weg lopen. Dus ik besluit er voor te gaan staan met mijn armen gespreid. Dit heb ik 3 keer opnieuw gedaan en daarna stopte hij met vervelend doen. We moesten daarna erg lachen dat 2 andere jongens het na gingen doen. Het in de hoek zetten, het er voor gaan staan en het huilen. Toen het eenmaal wat droger was gingen we weer verder met bomen planten. Er kwamen 2 jongens van de special needs class aangelopen en we vroegen of ze mee wilden helpen. Erg leuk om te zien hoe er gaten gegraven werden en hun trots waren als ze de kleine bomen er in konden planten. Voor dat we naar huis gaan willen we nog iets bespreken met 1 van onze aanspreekpunten. We storen ons er namelijk aan dat we vaak alleen worden gelaten in de special needs class. Vaak als wij daar komen helpen loopt de lerares de klas uit en komtzoeen tijd niet weer. Zodra de lerares de klas uit is willen de kinderen totaal niet luisteren naar ons. Dit vinden wij erg lastig en wij vinden de veiligheid van deze kinderen erg belangrijk. Ze gaan elkaar gelijk slaan als ze niet luisteren naar elkaar. Ik geef ook aan dat het in Nederland niet kan dat deze kinderen alleen worden gelaten. Ook gaven we aan dat we tijdens het planten van de bomen zagen dat er 2 jongens op de schommel zaten en dat 1 meisje (doet zich steeds voor als de lerares als de echte lerares weg is) steeds de jongens sloeg met een stok als ze aan het schommelen waren. Dit maakte onszoboos omdat er dus weer geen toezicht op was. We geven alles aan waar we tegen aan lopen maar hebben niet echt het idee dat ze het begrijpt.

S' middags rijden we een heel stuk naar een ander plaatsje. Daar komen we aan bij een huisje waat een vroue buiten zit. Ze verwelkomd ons van harte door onze hand te pakken met 2 handen. Ze zegt welkom in het Oegandees en wij begroeten haar terug. Daarna laat ze ons zien wat ze allemaal maakt. Ze maakt met riet allerlei verschillende matjes en tasjes. De rietstroken hebben allemaal verschillende kleuren. Ze pakt een paar stroken en maakt een begin voor mij. Daarna laat ze me zien hoe ik daarmee moet gaan vlechten. Ik snap wat ze bedoelt omdat ze het mij laat zien want van de taal snap ik helemaal niks. Toch wel leuk om te zien dat als je allebei een andere taal spreekt je toch elkaar kunt begrijpen door het te laten zien. Het was erg leuk om te doen maar soms ook wel lastig. Na een uur gaan we weer terug en bedanken we haar van harte. Als we terug komen gaan Laura en ik samen onze was doen, want ja dat moet natuurlijk ook gebeuren. Als we bezig zijn met de was komt Francis aan lopen samen met Claire. Claire komt hier stage lopen voor 3 weken voor haar middelbare school. Omdat ze 2talig vwo doet kon ze dat ook in Oeganda komen doen. Na dat we klaar zijn met de was stellen we ons voor. Tijdens het eten praten we gezellig met elkaar. Na het eten komen er een paar kinderen binnen staan omdat ik afrikaanse muziek op heb. Ze dansen zo leuk op de nummers en vinden het leuk dat wij dit geweldig vinden. Daarna doe ik de muziek uit en gaan ze zingen en tegelijk dansen. Dit moest natuurlijk even worden vast gelegd op de video.

Woensdag 17 oktober.

Ook deze morgen beginnen we weer met de bomen. Maar dit keer met water geven. Het was de bedoeling dat iedereen dit ging doen, maar de lerares liep met hun mee. Dus ik en nog een meisje dachten wie blijft er nu bij de special needs kinderen? Dus wij besloten daar te blijven. Als we dus mee waren gegaan dan waren de kinderen dus weer alleen. De kinderen luisteren weer niet naar ons en ik ben er klaar mee. Daarna dachten we dat een jongentje geslagen werd maar we hoorde achter af dat dit dus niet waar was. Maar laura en ik waren hier wel overstuur van, laura begon te huilen en ik deed moeite om me tranen in bedwang te houden. Gelukkig was het dus niet gebeurt. Na de ochtend pauzd blijft het regenen. We vragen of we iets anders kunnen gaan doen. We kunnen weer kinderen gaan helpen die achter lopen in de klas. Er komen 5 kinderen aangelopen uit klas p4 dat is groep 8 in Nederland. We besluiten om de groepen op te splitsen in 2 groepen. Laura neemt 2 kinderen mee naar een andere tafel en Claire en ik starten met 3 kinderen. We stellen elkaar aan elkaar voor en beginnen te vertellen wat we gaan doen. Daarna starten we met lezen. Het verbaast me dat de kinderen niet goed kunnen lezen en de makkelijkste engelse woorden niet kunnen uitspreken. We hopen ze net onze lessen te helpen met waar ze tegen aan lopen. Ook helpen we ze met tellen. Op het einde gaven ze aan dat ze het erg leuk vonden, dit vond ik fijn om te horen.

Na de lunch zouden we kleding gaan maken van de kinderen van de boarding school. Dit zijn de kinderen die wonen op de school door verschillende redenen. Alle kinderen komen netjes 1 voor 1 hun shirtjes, jurkjes en broeken brengen. Bij sommige shirts zijn er knopen af en mouwen kapot. Het zelfde geld voor de jurken en broeken. Ik vind het erg leuk om te doen omdat je ze hier echt mee kunt helpen. Zo lopen ze er weer netjes bij op de school. Na de school dag maken we ons klaar voor het afscheidsfeestje van Sissy. Sissy is een oud vrijwilligster die hier al vaak is geweest. Ze heeft nou een relatie met de zoon van onze huisbaas. Ze vertrekt zaterdag weer terug naar Nederland, maar gelukkig kan haar vriend over 6 weken voor 3 maanden voor het eerst naar Nederland komen. Na het eten vertrekken we richting het dorp om daar naar de pub te gaan. Het is een kleine ruimte buiten en dicht getimmerd met houten planken. We lopen naar binnen en zien dat wij de enige 5 mzungus (blanken) zijn. Iedereen kijkt ons aan en we gaan rustig zitten. Onze huisbaas, en 2 mannen van het project zijn er ook al. Dan komt de vriend van Sissy vragen wat ik wil drinken. Ik zag buiten op het bord staan dat ze Smirnof ice hadden en dat het maar 3.000 shilling koste, dat is minder dan 0.75 cent in Nederland. Dus ik bestel dat. Dickson heeft geen idee wat ik bedoel en kijkt me vragend aan. Ik zeg dat ik het hem buiten wel even laat zien en wijs het aan. Hij zegt oohhh dat maar dat is Simenof. Dus ik begin hard te lachen en zeg: uh simenof dat zeggen wij niet zo. Na dat iedereen besteld had en zijn drinken kreeg vertelde Francis dat er eerst gedanst moest worden voor we taart kregen. Ik Nederland kan ik niet stil zitten als ik muziek hoor, maar hier durfde ik niet op te gaan staan en te dansen. Ik zei tegen Laura dat als Augustien zou gaan dansen ik ook ging. Ineens ging Augustien staan en begon te dansen. Erg leuk om te zien dat leeftijd hier niks uitmaakt en dat iedereen kan dansen. Oke... Dus nu moest ik wel. Ik vond de muziek helemaal geweldig maar voelde me totaal niet fijn om te dansen. Iedereen keek je aan, dat vond ik niet echt prettig. Daarna kwam Francis aan met een witte doos. Hij opende de doos en er zat een taart in bekleed met fondant. Hij hield een speech en daarna mocht Sissy samen met Dickson en Augustien de taart aansnijden. De taart word aangesneden en ik kleine stukjes gesneden. Dit word vervolgens op een bord gelegd en rond gedeelt. Hier gaat het dus anders dan in Nederland, in Nederland krijgt iedereen 1 stukje op een eigen bordje. En hier pak je een stukje van het bord af en deel je het met iedereen in de pub. Het was een erg gezellige avond en we worden weer thuis gebracht met de auto. Tijd om snel te gaan slapen.

Donderdag 18 oktober.


S' morgens komen we op de school en lopen we de special needs class in. De kinderen zitten rustig aan een tafel letters te schrijven. Als wij binnen komen worden de kinderen verdeelt over de mensen die er waren zodat je 1 of 2 kinderen bij je hebt zitten die je kan helpen. Ik help een meisje met cijfers schrijven. Dit doe ik door kleine steepjes te zetten die zij dan kan overtrekken. Erg leuk om te zien hoe trots ze is als ik haar zeg dat ze het goed geeft gedaan. Een andere jongen die wat hoger niveau heeft help ik met dingen na tekenen en de naam er bij te zetten. De kinderen worden weer onrustiger als de lerares de klas weer verlaat.

Na de ochtend pauze besluiten we om te zeggen dat we niet meer in de special needs class willen omdat de kinderen niet luisteren naar blanke mensen.. Zodra er iemand van hier de klas instapt luisteren ze ineens wel. Er word gevraagd of ze dan bonene willen gaan sorteren, dit willen we wel doen. Daarna wordt mij gevraagd of we bonen willen sorteren in de speical needs class. Ik geef aan dat ik dit niet wil omdat we juist even niet meer in die klas willen. Daarna word voorgesteld om buiten te gaan zitten en de kinderen daar bij te zetten. Ik vraag of het om de hele groep gaat en ze zegt dat het wel kan omdat ze dat vaker doen. Dus ik zeg oke laten we dat proberen dan zien we wel hoe het loopt. We gaan bonen sorteren tot aan de middag pauze. De meeste kinderen spelen alleen met de bonen maar sommige kunnen echt wel goed helpen. We vonden het wel leuk dat de kinderen kwamen helpen maar wilden niet alleen met hun gelaten worden. Dit gebeurde wel 1 keer maar gelukkig heel kort. Als het tijd is om naar huis te gaan loopt Laura naar de lerares om te zeggen dat we weg gaan ivm de regen die er aan zat te komen. Laura komt terug en verteld mij dat de lerares tegen Laura zei dat ik niet zo boos moet kijken, dat ik dat altijd doe. Ik vind dit best vervelend omdat ze het zelf ook al wel eens een paar keer tegen mij gezegd heeft. Toen heb ik haar uitgelegd dat ik dat vaker hoor en dat mijn gezichtsuitdrukking is. Daarom vond ik het best vevelend dat ze dat nu weer moest zeggen maar dan tegen Laura.

Na de lunch lopen we weer richting de school, we weten dat we een leuke middag gaan krijgen. Omdat Sissy naar huis gaat doen de kinderen van de school ook altijd wat. We wachten op de school tot we een klaslokaal worden ingeroepen. We nemen plaatst op de bankjes die voor ons zijn neer gezet. Er zitten een paar jongens links van de klas met grote djembes. Dan komt de rest van de klas dansend en zingend de klas in. We genieten van alles wat ze doeb. Ze maken zelf muziek, zingen zelf en dansen er bij. Natuurlijk is alles vast gelegd op film. We genoten hier zo erg van! Tussen door word er nog een speech gegeven voor Sissy. Dan moet Sissy zelf nog wat zeggen en daarna word er door de school iemand aangewezen die wat moet zeggen. En ja rara wie er gekozen word, Celina. Dus ik liep naar voren en geen idee wat ik wilde zeggen. Ik vertelde Sissy dat ze een leuke lieve meid is, dat ik heb genoten van haar tijd hier en dat we haar in Nederland nog wel eens gaan zien en dit alles in het engels natuurlijk. Na de speech zeggen de directeur en de leraar van de klas ook nog wat en dan begint de groep weer met dansen. Ze komen op met hun truien vast gebonden op hun heupen en schudden allemaal met hun kont. Wij moeten zo lachen om hoe ze dit doen. We verbazen ons er over hoe goed iedereen dit kan. Bij de laatste dans beginnne ze weer te dansen en loopy er 1 meisje naar mij toe en pakt mijn hand. Ik dacht oh nee nu moet ik mee doen, maar gelukkig moesten wij allemaal naar voren komen. Hier is ook een super leuk filmpje van gemaakt. 1 jongentje met syndroom van down komt er ook ineens bij dansen, hij kan echt goed dansen zo leuk! Als het afgelopen is lopen we naar buiten en staat er een leraar samen met 1 van onze projectleiders de trommelen op de djembe. Alle kinderen dansen er om heen, heerlijk gezicht! We vragen of het ook mogelijk is om djembe les te krijgen, maar willen vooral dans les. Ik vind dansen natuurlijk erg leuk in mijn dans lessen en met uitgaan, maar zo dansen als wat hun kunnen dat wil ik ook leren. Dus dit horen we aankomende week wanneer hier tijd voor is.

Om 17:00 gaan we met de boda naar de grote weg om naar Villa katwe te gaan. Hier gaan we nu al slapen omdat we vrijdag morgen vroeg worden opgehaald. Als we bij de grote weg zijn houden we een matatoe busje aan. Ze stoppen en wij vragen hoe duur het is. Dat moet je altijd van te voren vragen hier want anders maken ze het expres duur omdat je blank bent. Hij vraagt 8.000 per persoon, normaal gesproken is het 3.000 per persoon dus we gaan niet mee. De volgende stopt en vraagt 4.000 per persoon, oke iets meer maar we gaan mee. Als we even in de matatoe zitten horen we ineens gefladder en een kippen geluid. Blijkt er een man in te zitten die 2 kippen mee heeft maar die lopen gewoon los er door heen. Dus Laura en ik schieten in de lach van wat gebeurt hier nou. Daarna stopt het busje en staat er een vrouw klaar met een doos met 2 kippen er in, die word gegeven aan een man voor hem. Uh oke nu zitten we in een busje met 4 kippen, dat kan dus allemaal hier. Even later wij we in Masaka, we moeten ineens op een andere plek uitstappen maar oke. Weer als we uit willen stappen wil iedereen ons mee nemen op de boda. Iedereen verteld ons hoe knap we zijn en dat we wel mee kunnen. We zeggen nee dankjewel we willen geen boda we lopen wel. Dit zeggen we wel vaker omdat we niet met zulke opdringerige mensen mee willen. We lopen een stukje en dan spreken we een man aan. Hij wil ons wel naar Villa katwe brengen.

Als we daar weer aankomen voelt het opnieuw als thuis komen. We worden begroet door Ruth die er werkt. Ze verwelkomt ons en heeft ons een knuffel. Heerlijk we zijn weer op deze fijne plek. Dan bel ik eventjes met mijn moeder en mijn vriend, fijn om hun weer gezien en gesproken te hebben. Daarna is het tijd voor de warme douche waar we de hele week zo naar uit kunnen kijken. Om half 8 bestellen we eten bij een restaurant iets verder op. Deze bezorgen altijd aan Villa katwe. Het is Donderdag en dat is pizza dag. Als je 2 dezelfde pizza's besteld dan krijg je de 2e voor de helft. We bestellen 2 pizza's en een wrap die we samen willen delen. Oke nu maar wachten.. Maar dat wachten werd een half uur, een uur, 1,5 uur, 2 uur.. En na 2, 5 uur wachten was eindelijk ons eten er. Het was inmiddels 22:00 geweest. We hadden al vanaf 17:00 honger maar als je dan zo laat je eten krijgt is je honger al snel weg. We krijgen de pizza op 1 stukje na niet op en besluiten de wrap in de koelkast te leggen voor morgen. Daarna maken we ons klaar om een nachtje te slapen in de tent in de tuin, op naar het leuke weekendje weg met de meiden!

Reacties

Reacties

Hennie en Bep

Wat een mooi bericht en wat knap dat je dit zo mooi kunt opschrijven dat we ons helemaal kunnen inbeelden wat jullie daar allemaal meemaken, alleen die vervelende kinderen dat is en blijft lastig voor je ,nou ik wist het wel wat ik met ze ga doen hahaha ,ja alweer 3 weken voorbij gaat supersnel de tijd ,nou tot schrijvens dan maar weer veel plezier nog en tot gauw
Mg

Joze broekhaar

Je bent n , echte storyteller,ben zo trots op je!.

Patrick

Blijft geweldig leuk om je verhalen te lezen. Dames. Keep it up. En enjoy this experience

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood