celinavanrijswijk.reismee.nl

Week 2, Maandag en Dinsdag

Maandag 8 Oktober. 

Smorgens toen we aan het eten waren, kwam onze huisbaas binnen. Hij vertelde ons dat er vanmorgen een man in het dorp was komen te overlijden aan de gevolgen van kanker. We hebben er even over gepraat en wij vroegen hoe dat hier gaat als je die diagnose krijgt. Als je hier deze ziekte krijgt heb je geen kans meer om fe genezen. De mensen in ons dorp zijn erg arm en hebben geen geld om behandelingen in het ziekenhuis te betalen helaas. Als onze huisbaas weg is maken we ons klaar om te starten aan onze 2e week op het project. Smorgens komen we op school en starten we met de individuele les die we kinderen willen aanbieden op de school. Er worden 3 kinderen uit de klassen gehaald en bij ons aan tafel gezet. Toen we de duurde het een tijd voor we boeken kregen waar we de kinderen les uit konden geven. Daarna kwam onze huisbaas nog dingen vertellen over dat we het goed moeten voorbereiden ect. Dit was natuurlijk erg lastig aangezien we geen boeken hadden en niet wisten welke kinderen van welke klassen er zouden komen. Voor we het wisten waren we zo een half uur verder. We begonnen met voorstellen en we vertelden ze wat we gingen doen. Daarna begonnen we met lezen, schrijven en spelletjes in het engels. Ze vonden het erg leuk en deden goed mee. Wij vonden dit ook erg leuk om te doen. 

Na de luch werden we opgehaald om mee water te gaan halen. We kregen allemaal een jerrycan waar we het water in konden doen. We moesten helemaal beneden water gaan halen. Dit was een lange en zware tocht naar beneden met allemaal gegelijke zand wegen. Onderweg was het erg mooi en vooral erg gezellig. We waren met 3 nederlandse meiden en 4 oegandeese jongens(2 van het project en 2 vrienden van hen). Iedereen helpt elkaar hier dus de vrienden gingen gewoon mee water halen. Ze hadden een box mee en draaide leuke muziek. Onderweg gingen ze vaak dansen. Toen we beneden aankwamen maakte 1 man een grapje dat we eerst moesten dansen en dan pas water ging pakken. We vulden onze jerrycans in een heel klein soort van vijvertje. Het water was erg troebel maar dit water drinken mensen hier dus gewoon. We hadden 7 jerrycams gevuld en gingen weer terug de berg op. Dit was erg zwaar ook al had je maar 1 jerrycan vast. We kwamen aan bij een klein huisje waar een vrouw op de grond zat. Toen stond ze op en liep ze naar ons toe. We vulden haar watertank met het water wat ze hadden opgehaald. Ze was ons erg dankbaar voor het halen van het water. Erg fijn om dit voor deze vrouw te kunnen doen. 

Dinsdag 9 Oktober. 

Vandaag is het independence day in Oeganda. Dit is onafhankelijksdag en word elk jaar op 9 Oktober hier gevierd. Wij wisten steeds niet wat de bedoeling was van deze dag voor ons. Sommigen zeiden dat we daarom vrij waren, anderem zeiden dat we wel moesten komen. De school kinderen zijn op deze dag wel vrij van school. We besloten om gewoon naar de school te lopen en wel te zien wat de bedoeling was. Op de weg naar school liepen we langs het huis waar de man uit het dorp was overleden. We zagen dat ze druk bezig waren met spullen klaar zetten voor de begrafenis. Dit doen ze hier altijd bij het huis van de overledene. Toen we iets door liepen zagen we aan de andere kant op het gras veel mensen bij elkaar staan. Wij waren nieuwsgierig en bleven kijken wat hun daar deden. Dit was niet z'n best besluit want wat we zagen hadden we liever niet willen zien. We zagen een groot stuk vlees hangen en er was iemand met een bijl aan het inslaan. Ik zag dit alleen hangen, maar Laura zag ook de kop van de koe er naast liggen. Dit was om kwart voor 9 smorgens, dus we hadden gelijk geen honger meer. We liepen door richting onze school. Halverwege kwamrn we Francis tegen van ons project. Hij vroeg of we met hem mee wilden op de boda om naar een sponsor kindje te gaan. Dus wij wilden wel mee. Hij pakte nog even wat van binnen en kwam terug met een zwart klein plastic zakje. Wij wisten niet wat hier in zat want hij was hier noiet erg duidelijk over. Hij gaf het zakje aan Laura en we stapten de boda op. Laura en ik dachten dat er iets van dat vlees in zat dat we gezien hadden. Maar dit bleek helemaal niet zo te zijn haha. We reden een heel stuk met de boda. Toen kwamen we na een tijd aan bij het huis van het sponsoor kindje. Het was een klein huisje van klei en moeder zat buiten met een baby op schoot. Het sponsoor kindje wordt gesponsoord door Nedelanders die een paar keer per jaar iet opsturen. Ze kreeg allemaal leuke kleren, shirtjes, rokjes en een jurkje. Ook kreeg ze teenslippers en een bal. Dit werd gegeven terwijl alle buurt kinderen er om heen stonden. Achteraf vonden wij dit wel appart dat het zo gedaan werd. De moeder was zo blij en vooral erg dankbaar. Ze bedankte ons ook en glimlachte hier bij. 

Toen reden we weer terug naar de school. Onderweg hadden Laura en ik vragen over de begrafenis die vandaag plaats zou vinden voor de man uit het dorp. We vroegen ons af of we deze persoon ook moesten gaan zien. Francis vertelde ons dat het hier normaal is en dat iedereen altijd gaat kijken. Wij gaven aan dat het in Nederland niet hoeft en dat je daar zelf keuzes in hebt. Dit vond hij erg raar maar snapte dat we dit niet wilden zien. 

Op school aangekomen hebben we Francis Nederlandse les gegeven omdat hij dit heel graag wilde. Laura en ik hebben hem 2 uur Nederlandse les gegeven en hij pakte dit erg snel op. Hij was erg geïnteresseerd in de Nederlandse taal. Toen we bezig waren kwam Eva (van de nederlandse organisatie) langs. Ze kwam. Even kijken hoe het ging en of er nog dingen waren waar we tegen aan liepen. We vertelde dat alles eigenlijk wel goed ging thuis en op het project. Daarna hadden wij nog een paar vragen aan haar over tripjes die wij graag wilden gaan doen. 

Na dat Eva weg was gegaan. Wilden wij dan ook wel oegandees leren. Wij weten dat Nederlands een moeilijk taal is, maar Oegandees is ook erg moeilijk. We leren een paar gebruikelijke woorden hoe we het moeten schrijven en uitspreken. De gramatica is hierbij ook wel erg moeilijk. Toen was het 1 uur en tijd om naar huis te gaan voor de lunch.

We wilden eigenlijk niet richting huis lopen omdat we langs de begrafenis moesten lopen. Francis gaf aan dat hij ons dan wilde brengen op de boda zodat we er sneller voorbij zouden zijn. We reden langs het huis en toch keken we even richting het huis waar de begrafenis was. We zagen de man liggen die was overleden. Hij lang op een plak ingewikkeld in doeken. Wij hoofd lag hoger dan zijn voeten, hij lag een beetje schuin. Het was wel naar om te zien omdat we door de doeken zagen we zijn lichaams contouren wel goed. 

Smiddags hoefden we niet te komen omdat het heel hard regende de hele middag. Francis kwam ons thuis werk brengen. We kregen allemaal mappen van papier en moesten hier formulieren in gaan doen. Dit was nog best lastig omdat we de juiste namen bij de juiste mappen moetsen zoeken. Daarna hadden we een rustige avond, en speelden we nog even met de buurkinderen. 


De rest van de week volgt nog! Liefs vanuit oeganda! 

Reacties

Reacties

Anita Winters

Wat leuk om te lezen Celina dat Francis ook geïnteresseerd is om de Nederlandse taal te leren. Aangezien hun grammatica ook lastig is snap ik dat hij het snel oppikt. Ook leuk om wat Oegandese woordjes te leren!
Heftig om te zien met die koe en die begrafenis heel anders als bij ons.. wel interessant die cultuur verschillen :)

Leuk om ook wat foto's te zien.
Veel plezier nog and keep up the food work!:)

Hennie en Bep

Wat een mooie ervaring maak je toch mee ,ik denk dat je nu wel eens tegen een andere wereld aankijkt en dat deze wereld totaal anders is dan in de westerse landen,deze mensen hebben bijna niets en zijn toch tevreden met wat ze hebben en delen dan ook nog met anderen als het moet ,ik denk dat jij ook met andere ogen kijkt met alle luxe en zg problemen die je hier kent maar dat alles waarover we zeuren eigenlijk niets voorstelt ,nou veel plezier en geniet ook maar een beetje met je collega,s gr Hennie en Bep

Joze broekhaar

Mooi om te lezen , wat n ervaringen doe je hier op xxxxx

Patrick

Derde wereld landen openen altijd je ogen. De mensen zijn blij met niets. Als ze iets krijgen vinden ze het geweldig. Jullie doen goed werk in oeganda. Keep it up

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Doingoood