Donderdag 4 oktober
We worden wakker en zijn weer klaar om naar ons project te gaan. We komen op de school aan en we gaan deze morgen niet helpen op de school, maar in de tuinen. Dan lopen we een stuk van de school naar een groot veld met meer dan 200 bananen bomen. Er word ons uitgelegd dat we de dode bladeren van de bananen bomen moeten afhalen, en deze mogen we op de grond laten liggen. We krijgen een groot mes waarmee we de bladeren kunnen afsnijden. De dode bladeren moeten we er af halen omdat hier beesten onder gaan zitten. Het is leuk werk om te doen maar wel erg vermoeiend. We lopen in het zand de heuvel op en af en de zon brand op onze armen. De meeste bomen waren nog erg klein dus hier konden we makkelijk bij. Toen ik bij een grotere boom stond kwam ik niet bij de bladeren. Ik vertelde Betty(vrouw van de organisatie waarmee we daar waren) dat ik te klein was. Een man die daar op he land werkte kwam lachend naar mij toe. Hij had een lange stok bij zich, het leek op een schoffel. Hij deed voor hoe je daarmee de hoge dode bladeren er af kon stoten. Ik probeerde dit maar dit was moeilijker dan ik dacht. Uiteindelijk lukte het en gaf ik de stok terug aan deze man. We zagen daar in de banenen bladeren een gele kikker zitten, daar moesten we natuurkijk even een foto van maken. Betty vroeg ons wat we aan het doen waren, ze moest lachen dat we hier persee een foto van wilden hebben. Na 2 uur gingen we weer terug, het was nu 11 uur maar we mochten naar ons huisje. Hier konden we nog even zitten en luchen voor ons middag programma begon. Voor de lunch kwam Francis van de school even bij ons. We besprokene wat wij graag zouden willen doen de tijd dat we hier zijn. Ik wilde wel graag helpen in de special needs klas, maar andere klassen leken mij ook leuk. Laura en ik hadden bedact om een groepje op te starten voor kinderen die acbterstand hebben op school met lezen en schrijven. Dit hebben we voorgesteld aan Francis en hij vond dit een erg goed idee en zal dit gaan overleggen met de leraren.

Om 2 uur liepen we weer richting de school. Hier mochtend we Betty helpen met bruine bonen sorteren. We gingen op de grond zitten en moesten de goede bonen er uit zoeken die ze weer konden planten in de tuin. De andere bonen die goed waren deden we in een grote pan, dat was het eten voor de volgende dag voor de kinderen. Wij kregen al snel last van onze rug, nek en benen omdat wij 2 uur lang zitten op de grond niet gewent zijn. Betty moest even weg en toen kwam Francis bij ons zitten. Hij vertelde ons dat de vrouwen dit werk altijd alleen maar doen. Wij zeiden dat hij best even kon helpen, dus hij kwam er bij op de grond zitten. Francis wilde graag Nedelandse woorden leren. We leerden hem tellen tot 20, ik wil 16 bananen, ik wil wc papier (dat lag in het hokje waar we zaten), hoi hoi goedemorgen, alles goed, niet huilen alsjeblieft, kip, schaap, en koe. Laura moest hier zo hard om lachen dat ze moest huilen, toen wilde Francis dus leren niet huilen alsjeblieft. Het woord domme leerde hij ook en gebruikte hij bij alles. Domme kip, domme koe, domme schaap, erg hilarische middag gehad dus. Toen we weg wilden gaan wilde hij ons leren in het oegandees: tot morgen, maar dit was moeilijker dan gedacht. Ik weet ook niet meer wat het precies was.

Smiddags en savonds waren de buurt kinderen er weer. Ze spelen erg leuk met al het speelgoed dat er staat. Toen wij naar bed wilden moesten de kinderen alles samen opruimen. 3 kinderen wilden niet mee helpen en gingen erg vervelend doen, hun gezegd dat als ze niet gingen helpen ze de volgende keer niet meer mochtend komen. Andere kinderen waren elkaar aan het irriteren, dus ik zei in het Nederlands: " ah jongens toe even". Toen ging een jongentje mij na proberen te praten. Er lagen buiten 2 kleine kinderen te slapen, 1 met het hoofd op tafel en de ander op de grond. Als ze moe zijn blijven ze dus gewoon daar liggen. Toen alles was opgeruimd kwam er 1 buur jongetje bij ons binnen staan en zei: " i sleep here tonight". Hij bleef maar vol houden dat hij bij ons wilde slapen. Hij wilde echt niet thuis slapen, erg zielig maar dit is wel hoe het hier gaat.

Vrijdag morgen 5 Oktober zaten we om 8 uur aan tafel. We hoefden niet naar school te komen omdat het teachers day was dus alle kinderen waren vrij. We moesten alleen even voor een meeting voor 2 uur naar school te komen. Om 8 uur stond ons buur jongetje alweer voor de ramen omdat hij ons zag zitten, ik deed de deur open en hij kwam bij ons aan tafel zitten. Hij was erg onder de indruk van de schil van het ei. Zei vroeg steeds: " whats that?". Wij vertelde hem wat het was en hij vond dat erg grappig. Toen we naar school gingen stonden we eerst met Betty en Francis te praten. Bettt vroeg mij waarom ik een ring om had. Ik vertelde haat dat ik een vriend heb ik Nederland. Maar Betty en Francis vonden dit maar raar, want daar draag je alleen een ring om je ring vinger als je getrouwd was. Dus wij vertelde dat je in Nederland dat ook gewoon voor de sier om kan hebben, maar hier snapte zij niks van. Daarna hadden we een korte meeting, dit zou 2 uur duren maar na 15 minuten waren we al klaar. Hier werd besproken hoe de week is gegaan en wat wij volgende week willen gaan doen. Francis was nog steeds druk bezig met zijn Nederlandse woorden, wij moesten weet erg lachen.

Na de meeting liepen we naar huis om onze spullen te pakken. Daarna zouden we worden opgehaald voor 2 mannen van de school. Hun zouden ons naar de grote weg brengen zodat we de matatu(klein busje, soort stop bus) konden pakken. Toen we buiten kwamen met onze tas en kleine koffertje was ons buur jongentje helemaal onder de indruk hiervan. Hij voelde de hele tijd aan mijn koffer en was druk bezig met het slotje. Ik leerde hem het woord koffer, dit sprak hij erg goed uit. Daarna werden we gebracht met de bodaboda naar de grote weg. Dit was een lang stuk rijden maar een erg grappige rit. Toen we daar aankwamen pakte we de matatu naar Masaka stad. Toen we daar uitstapte stonden er allemaal mannen voor het busje, iedereen wilde ons wel mee nemen op de bodaboda dit intimiderend. 2 mannen wouden ons voor 6000 shilling wel mee nemen, maar dit is erg veel voor het kleine stukje naar het hotel. Uiteindelijk willen ze dan wel zakken in de prijs en hebben ze ons weg gebracht. Dit was erg eng omdat we met 3 mensen op de bodaboda zaten, 2 rugtassen en 1 koffer. Maar het is allemaal goed gegaan. Svaonds hebben we genoten van het eten in hrt hotel, we zaten buiten aan een lange tafel met 13 mensen spaghetti te eten. Aan tafel kwamen we in gesprek met 2 vrouwen. 1 vrouw was hier met haar vriend en zij waren al vanaf Februari aan het rond reizen door Afrika in hun zelf verbouwde busje. Deze hebben we nog even van binnen mogen zien, erg leuk om dit te zien en de verhalen te horen. We hadden een erg gezellige avond. Toen even heerlijk genoten van weer een normale douche. Savonds nog even gebeld met het thuis front, dit was ook erg fijn.
Daarna hebben we nog even buiten wat gedronken met een aantal mensen van het hotel. Toen gingen we heerlijk slapen.